Leire Narbaiza
Zelan hasten zarete paperezko egunkariak eta aldizkariak irakurtzen? Portadatik, ala kontraportadatik, atzeko aldetik? Nik beti atzetik ekiten diot paperean irakurtze/ikusteari. Ez dauka fama onik hala egiteak garrantzitsuena aurrean dagoelakoan. Baina, beharbada, atzetik hasten garenoi in crescendo joatea gustatzen zaigu: gauza banalekin hasi, benetan inportanteenetan amaitzeko.
Danel Agirre
Zu asteburuko poteoan zabiltzan bitartean, Urtzi Urkizu lankide txit arduratsua BERRIAko kontrol postuan eseri ohi da, kronometroa eskuan duela pantailari so. Teleberri eta Gaur Egun doi neurtzen ditu, eta ETB2ko albistegia nabarmen luzeagoa den bakoitzean, datuok notario baten diligentziaz sarean erregistratu. Suminduraren gimnastek betiko letaniari ekiten diote orduan, euskarazko saioaren laburraz kexu. Gero eta ulertezinagoa zait niri. Bibaka behar lukete: hamar minutuko albistegia ordubetekoa baino askoz osasuntsuagoa da.
Leire Narbaiza
Urte berri on! Ez naiz zoratu, askorendako irailean hasten da urtea, umetan bezala. Opor ostean zerotik hasten gara. Asmo onak egiten ditugu (gimnasiora joango naiz, erretzeari lagako diot, ingelesean apuntatuko naiz…), eta erronka berriei aurre egiteko sasoia ere bada. Behin itzulera eginda, dena erdi atonduta dugunean lagun zaharrekin elkartzeko ahaleginak egiten ditugu. Bazkari/afari/kafe sasoiari ekiten diogu udazken hasieran, hartu-eman horiek freskatu eta indartzeko asmoz.
Danel Agirre
Gizonezkoen 40. urtemugako krisiak oso prentsa kaskarra du. Kokaina beranduegi ezagutu, emaztea popatik hartzera bidali, auto garestia erosi eta arrasto pare baten truke neska gazteekin oheratzen saiatzeari ekiten dion abokatu okaztagarriarekin lotu ohi nuen nik ere oraindaino. Deskuidatuta nenbilen: badira bizitzaren erdibideko oso bestelako txakalaldiak. Tristeak orobat, patetikoak nahi baduzu, baina ez hain friboloak. Esku-eskura —ezin freskoago— nire kasua dut. Eta horixe kontatuko dizut, axola ez bazaizu.
Leire Narbaiza
Abuztu betean zaude, oraindik udazkenerako hilabete luze geratzen da, eta oporrak pasatzeko aukeratu duzun leku horretako kaleetan firin-faran zabiltza denbora ematen, paseo lasaian.
Danel Agirre
Ertzainen eta zinegotzien goizeroko auto azpiko errutina makabroarekin elkartasun handiegirik azaldu ez genuelako izango da, akaso, baina guri ere egunerokoan beraien moduko ohiturak ezartzea tokatuko zaigu laster: supermerkatura entrekot bila joan, eta poliespanezko erretilutxoak kontu handiz miatu beharko ditugu, ezkutatuta bonba-laparik ez daramatela ziurtatzeko.
Leire Narbaiza
Uda betean egon arren, oraindik ez dut telebistan ikusi urteroko aholku andana, minutuak betetzeko erabiltzen direnak. Baliteke Espainiako Gobernua osatzeko ahaleginek (edo ahalegin ezek) betelan horiek baztertu izana.
Danel Agirre
Gaizkileren bati segika striptease klub batean amaitzen duen pelikuletako poliziaren moduan, lan ordutan alkoholik ez edaten saiatzen naiz, nahiz eta, agente arloteak bezala, ez dudan lortzen beti. Nire kasuan, ahaleginak ez du zerikusirik uniforme eta erakundeei —barka, Gipuzkoako Hitza— zor zaien errespetuarekin: biziraupen ekonomiko kontua baino ez da. Bestela ere, barregarria da beharrerako nire erritmoa, eta lehenbiziko zurrutadarekin pulamentu eskas horrek ere arrastorik laga gabe ihes egin ohi du leihotik.
Leire Narbaiza
Uda bueltan trantze gutxi izango dira bainujantzia erostera joatea bezain latzak. Normalean, sasoi hasieran egiten da erosketa hori, eta, horregatik, zuri-zuri egoten gara, negu osoan arropapean ezkutatutako azala guri eta bizigabe bezala egoten delako. Probagelan sartu, arropa erantzi, eta hondartzarako janzkia jantzita ispilu aurrean, tente, gure gorputzak dituen inperfekzio guztiez jabetzen gara: irten zaizkigun girgiloak, irabazi dugun tripa, nabarmendutako barizea, azaldutako azal-ildoak, haragi eroriak… Zelan erosi horrela hondartzarako ezer? Gainera, depilatu barik joanez gero, akabua! Argentinara ospa egiteko gogoa pizten da, udarik berriro ere ez bizitzeko.
Danel Agirre
Euskal Herriari buruzko libururik toxikoenetakoa da: Basko nola bilakatu. Nazio exotiko baten asmakizuna izena du, eta 2015ean argitaratu zen Berlinen. Getxoko ikastolan bizi izandako esperientzia pertsonaletik abiatu, eta batere argudiatu gabeko tesi unibertsala atondu zuen Ibon Zubiaur idazleak, ehun orrialde ez den saiakeran. Gurean nonahi antzeman omen daitekeen Sabino Aranaren pentsamoldearen eragina uxatu ezinik, egoista, xenofobo eta ezjakin moduan ageri gara bertan. Euskarari dagokionez, trakets modernizatu ondoren erakundeek inposatu eta kalean inork hitz egin nahi ez duen hizkuntza gogaikarri bezala aurkezten da. Material original askoa, bistan denez.
