Aurtengo sei sagar motarekin egindako sagardoak aztertuta, Juan Zuriarrain kimikako doktoreak bakoitzaren ezaugarriak laburbildu ditu. Datorren kanpainan, gezamina eta urtebi txiki berriz aztertuko dituzte, berde garratza, merabi, mozoloa, narbarte gorria eta urdin motekin batera.

1. Gezamina

Sagardo tradizionalarekin lot daiteke. Azido gutxi du, kolore asko; kargatua da, zapore garratzekoa, eta garagardoa gogorarazten du. Dastatu duten askoren arabera, garai bateko sagardoa gogorarazten du, egungo sagardotegietan topatzen ez dena. “Gezamina gehixeago nahastuta egindako sagardoarekin, galtzen joan den hori berreskuratzeko aukera izan dezakete sagardogileek”, azaldu du Zuriarrainek.

2. Goikoetxea

Kolore dezente ematen dio sagardoari. Normalean, substantzia antioxidatzaileei loturik egoten da kolorea. Zapore garratz samarra eta azido gutxi izaten du. Iraunkortasuna bermatzen du.

3. Moko

Beste mota batzuen arteko nahasketak aberasteko balio du. Mokorekin soilik egindako sagardo bat, ordea, muturrekoa litzateke; azido gehiegi du, eta garratzegia da. Antioxidatzaile pila bat du, osasunerako ona dela esan daiteke, eta kolore iluna ematen dio sagardoari.

4.Txalaka

Goikoetxearen antzeko antioxidatzaile eta polifenol kopurua du, baina ez dio hainbeste kolore ematen sagardoari. Goikoetxeak baino azido gehiago du, eta garraztasun eta gorputz gutxiago.

5. Urtebi handia

Sagardo arina, gorputz gutxikoa eta azido askokoa da. Kolore argia du, eta botilako hartzitzearen ostean azido gutxiago izaten du.

6. Urtebi txikia

“Sagardo generiko bat egiteko ezaugarriak biltzen ditu. Mota bakarreko sagarrarekin egindako sagardo osoena ematen du”. Egungo sagardotegietan kontsumitzen denaren antzekoa da, orekatuena.