Duela pare bat aste, "heteropatriarkatuaren kontrako borrokan proiektu politiko ausarta" abiatzera doan talde bat jendartean aurkeztu zen Donostian. Ekimenaren xedearekin bat natorrela idatzi nahi nuke, baina ez naiz hain ziur ere, erabili zuten terminologia erabat arrotza zaidalako. Terminologiak baino gehiago, halere, eszenografiak hartu zuen nire arreta. Artzain Onaren elizaren kanpoaldeko eskaileretan ateratako erretratuan bost gizaseme ageri ziren. Mezua irakurtzen ari ez ziren laurek aurpegia buruzapi batekin estalia zuten.
Ez dakit nik neuk zein eszenografia erabiliko nukeen multzoaren asmoa den "gizarte osoaren askapen prozesu bati" ekiteko, sexualitate librea aldarrikatzeko, alegia. Aipatutako taldearena, herrixka bateko banketxeren batean gas bonbonarekin atentatua egin izana bere gain hartzera doan komando anarkistaren estetika hori, ez da nire molde kuttunena. Kontrako estetika erabili berri dute, urrutiegi joan gabe, Kaikuren iragarki berria ustezko mezu feministaz bete dutenek. Eta ez pentsa, dezente arriskutsuagoa iruditu zait azken kontu hori.
Ez dut uste Kaikuk kontratatutako publizistak Artzain Oneko kaputxadunak bezala "heteropatriarkatuaren kontrako borrokan proiektu politiko ausarta" bultzatu nahian dabiltzanik. Laktosarik gabeko esnekiak saltzeko hilean 3.000 euro irabaztearen traza duten amatxo lerden minigonadunak erakutsi dizkigute, esaldi hutsalez lepo betetako abestiarekin dantzan. Publizitateari orokorrean jardun ulertezina, toxikoa eta makurra deritzot, baina datorren epaia ez da adierazi berri dudan aurreiritzietan oinarritua, objektiboa baizik: laktosarik gabekoen iragarkia kirtenkeria potolo samarra da.
Etxegabetzeen aurka ari direnek mamia jaten dutela esan diezaguke hurrena Kaikuk, edo ebolaren aurka ari den boluntarioak etxera itzultzean sojazko jogurta zein gustura berdintzen duen kontatu. Egitate bat onartu behar diet ordea enpresako arduradunei: konkurrentziak anuntzio-gizon perfektua izan, eta esnekien publizitatearen testuingurua zeharo baldintzatua dago aspaldi.
Pareko larrean, Iñaki Perurenaren kolesterolaren aurkako kanpainak funtzionatu egiten du. Euskaraz, baina, batez ere, Leitzako bere gaztelera partikularra darabilenean. "Funtziona". Perurenak mirari ez hain txikia erdietsi du. Gure heroiren bat telebistan nabarmen patrikak betetzeko helburuarekin erdara hutsean aritzeak eragin ohi didan amorrua behingoagatik lausotzea. Danacolek berak kolesterolarekin funtzionatzen ez duela argi samar dut, eta ez dut sekula potorik erosiko, baina Danacolen anuntzioek eragindako irribarre tontoek mila gaitz aldentzen dituzte. Eta Kaikuren publizistek horrelakorik nola hobetu dezaketen niri ere ez zait okurritzen, egia esan.