Leire Narbaiza
Gaur, idazten jarri aurretxoan, izan dudan irakaslerik txarrena ikusi dut. Txarrenetan txarrena. Sailkapena egitea gaitza bada ere, bera dago desohorezko lehenengo postu horretan. Bigarrenari alde handia atera diola esan dezaket, gainera.
Danel Agirre
Eufemiano Fuentes sendagileari bere fitxategiko Rsoc siglak Realari zegozkion galdetu zioten behin Madrilgo kazetariek, Puerto auzia zela-eta epailearen aurrean egotetik irteterakoan. Gogoan dut oraindik bere irribarrea, hizkiei "ardo marka on baten traza" hartzen ziela erantzun, eta "gezurra esan, egia ezkutatu edo isiltzeko eskubidea" zegokiola esanez urrundu zenean. Zubietan ez zuen inork gisako azalpen xelebrerik asmatu behar izan. Dopin kontuetan tradizioak gurean agindu legez, kirol berriemaileak gure lana egin gabe geratu ginen, eta klubeko langile eta jokalariak ez zituen inork estuegi hartu. Holandako kirol berriemaileek bere lana egin zaleago dirudite zorionez: txapeldunorde izan zen Real hartako Sander Westerveld atezaina itaundu zuten. Partidak hasi baino lehen eta bukatu berritan injekzioak ipintzen zizkietela azaldu zuen hark, baina ez zuela uste substantzia arraroren batenak zirenik, ziztadekin batera "oldarraldi apartekorik" ez zuelako antzematen.
Leire Narbaiza
Deba, Ispaster, Lemoiz, Tutera. Mantra bat bezala errepikatzen ziren udalerri hauen izenak txikia nintzenean. Espantu keinu batez, zentral nuklear proiektu banari lotuta zihoazelako. Lemoiz baino eraiki ez bazen ere, izen zerrenda bihurtu zen laukotea, eta eguzki antinuklearrez bete zitzaizkigun bazterrak. Hogeita hamahiru urte pasatu dira bertan behera laga zituztenetik—Lemoiz eta beste proiektuok—; hala ere, entzundakoak ez zaizkigu ahaztu. Hiru hamarkada igaro dira, eta kandelen argia ez dugu behar izan, ez bada meditaziorako edo Arraten Ama Birjinari azterketak gainditzeko eskatzeko. Gure menuak ere aberastu dira atzerriko makina bat jakirekin, iragartzen ziguten aza-jan hutsa ezerezean geratuta!
Danel Agirre
Lantokian sarri mozkortu ohi naiz, eta ahal dudan guztietan txortan ere egiten dut bertan. Zer erremedio. Horrenbeste ordu pasatu ohi ditut bulegoan, bazkaltzera bakarrik ez, egunero afaltzera eta gosaltzera geratu behar izaten baitut. Ego...
Leire Narbaiza
Igandean sozietatean izan ginen bazkaltzen. Gure aitaren elkarte gastronomikoan, alegia (bizkaitarren batek irakurriko balu, txokoan). Familiako ospakizun bat izan genuen eta bertan egin.
Berri on bat eman ziguten otorduan: emakume bi bihurtuko dira bazkide! Bai, sozietate hau matxista hutsa zen, ez baitzuen bazkide andrazkorik onartzen. Sozioren bat hilez gero, bazkidetza ezin zuten hartu ez emazteak, ez alabek. Eskubidea arrena zen, semeena eta alaben senarrena! Ikaragarria!
Danel Agirre
Mokoa nintzela, anaia zaharragoek egunkaria noiz askatuko zain ematen nituen bazkalosteak. Reaganen eta Gorbatxoven telefono gorria behingoz matxuratu izanaren itxaropenarekin arakatzen nituen azaleko izenburuak, egunero, hutsik egin gabe....
Irmarekin topo egin nuen lehengo egunean, aspaldiko partez. Luzaroan egon ginen berriketan kalean. Irma ikasle izan nuen orain hamabost bat urte. Zoritxarrez, gaztelaniaz jardun genuen, ezin izan zuelako aurrera egin, familiari lagundu behar izan ziolako. Irma kolonbiarra da, eta interna dabil lanean, zaharrak zaintzen. Neska azkarra eta bizia den arren, triste samar ikusi nuen, eta...
Danel Agirre
Ernesto Gascok politikari bati sekula irakurri diodan aitortzarik zintzoenetako batekin bereganatu ninduen behin. Hautesleekin sarean egindako solasaldi batean, haietako batek Donostiako alkatetzara aurkeztu eta euskaraz nolatan ez zekien galdetu zion. Ikasten saiatutakoa zela izan zen Gascoren erantzuna, baina ez zela gai sentitu. Euskararen mespretxurik inork ikus ez zezan, ingelesarekin eta frantsesarekin berbera gertatu zitzaiola gaineratu zuen. Hizkuntza guztiekin ditut arazoak, laburbildu zion mintzaideari, apaltasunez.
Leire Narbaiza
Nire ametsetako etxea. Espainiako LTDan ematen duten saio iparramerikar baten izena da. Antzeko asko ere ematen dituzte. Neguko arratsalde hotzetan, sofan jarrita mantapean, gustura ikusten ditut. 200 metro karratuko etxea txikiegi gerat...
Danel Agirre
Kalea nirea da" esan omen zuen behin Manuel Fragak, herrizaintza ministro zenean. Kalea guztiona da izena du Zumaian urtebete martxan daraman kanpainak. Alkateak herriko bazterrak pintaketa eta pankartaz betetzea galarazi zuenean ipini zuten abian. Konstantzia bai, baina ekimena ez da arrakasta apartekorik izaten ari. Manolo Urbieta zena gogoan Erribera kalean margotutako mural ezin apolitikoagoa ere borratu egin zioten brigadakoek, pentsa. Beste Manolo bati, atariko esaldiko galiziarrari, hilondoko omenaldia izan zen Zumaiako Udalaren partetik.
This website uses cookies so that we can provide you with the best user experience possible. Cookie information is stored in your browser and performs functions such as recognising you when you return to our website and helping our team to understand which sections of the website you find most interesting and useful.
Strictly Necessary Cookie should be enabled at all times so that we can save your preferences for cookie settings.
If you disable this cookie, we will not be able to save your preferences. This means that every time you visit this website you will need to enable or disable cookies again.
