Mamografiaren gutuna iritsi zitzaidan aurrekoan. Uf, beti jartzen nau urduri abisuak, agian buruari bueltak ematea eragiten didalako: aurkituko didate ezer? Proba bera gaixotasun sortzailea balitz bezala, pentsamendu magikotik ere badu sentimendu horrek. Enfin, barrua mugitzen didala berba baten esanda. Aitatutakoaz gain, proba bera ere oso desatsegina izaten da. Nori bururatu ote zitzaion bularrak zapaltzea modu...

Askotan etortzen ari zait egunotan burura La Polla Recordsen El alcalde kantua, aski ezaguna eta zabaldua in illo tempore (edo in vinillo tempore, Joxerra Garziak esango lukeen bezala): “Eman botoa hemen, kontrolatuko zaitugu, eman botoa han, zikiratuko zaitugu, eta zure buru polit horretan sartuko gara”. Horrelako zerbait esaten zuen Evaristok, gutxi gorabehera, kantuaren hasieran. Horrekin...

Donejakue bideko aterpetxeetakoak kexu dira: gero eta bidelari gehiago maleta handiak hartuta agertzen zaizkie. Hori ez omen dator bat Bidearen (maiuskulaz) izpirituarekin, maletak turisten kontua direlako, eta benetako erromesak motxila eroan behar duelako. Adierazpen horiek purista talde batek egindakoak begitandu zitzaizkidan, Santiago kaminoaren esentzialista batzuek eginak. Gerora argitu zen guztia: Nafarroako bideko ostalariek gero eta...

Euskal Herrian hainbatetan izan zen Leonard Cohen zena, baina ez zen, nik dakidala, Euskal Herriari buruz mintzatu, edo ez zuen behintzat Euskal Herriari buruzko adierazpen gogoangarririk egin. Baina Euskal Herriari buruz eta euskarari buruz idatzi eta kantatu zuen. Euskal Herria eta euskara aipatu gabe bada ere; denotaziorik gabe, konnotazioz; esan gabe, iradokiz; berak ere jakin...

Egun guztiek dute, gutxienez, santu bat eta beste zera bat oroitzeko. Datorren igandean, esaterako, Amaren Eguna ospatuko dute batzuek Hego Euskal Herrian, eta Iparraldean, berriz, maiatzeko azken igandean, Mendekosterekin bat ez badator, behintzat. Hegoaldekoaren berri kolonia-iragarkien uholdeak gogorarazi dit. Gogorarazi, gure etxean ospakizun horrek inoiz ez duelako garrantzirik izan. Horregatik harrituta begiratu izan diet jai...

Duela lau bat aste, durduzatuta eta pentsakor utzi ninduen esaldi bat irakurri nuen Twitterren. Kontzientzia astindu zidala esan daiteke. Kolitza ezizena duen erabiltzailea zen egilea, Gazte Koordinadora Sozialistako militante komunista, oker ez banago. Jatorrizko gaztelaniatik neuk euskaratuta, hau zioen txioak: “Benetako alaitasuna, perfekzioa eta potentzia areagotzen dituen pasio politiko gisa, dena nahi duen gaztaroan dago....

Badago iragarki berri bat telebistan. Italiako herri pintoresko bat iradokitzen digu, musika sentsuala eta irudietako koloreak epelak ditu. Logela bateko gortinak haize leunak mugitzen ditu, eta balkoitik jardin polita ikusten da. Gelan ohe gainean emakume eder bat dago erdi etzanda, sexytasuna adierazteko erabiltzen diren pose bihurri horietako batzuk egiten. Artista ezaguna da andrazko hori, eta...

Oraindik ere ba omen da liburuen lehen idazketa lana eskuz egiten duen idazlerik. Baina horiek ere ordenagailura jotzen dute gero, ezinbestean, azken bertsioa osatzeko. Editoreari ezin emango diozu eskuizkribu bat XXI. mendean! 1980ko hamarkadaren lehen erdialdean, eskuz idatzi eta eskuz idatzitakoa idazmakinaz jotzea zen ohikoena. Komeni izaten zen eskuizkribua nahiko ondo errepasatua eta zuzendua izatea...

Artikulu honek lekuz kanpo harrapatuko zaitu. Hori uste dut, behintzat. Ostiral Santua izanda, irakurle gutxi ibiliko da betikoa egiten, Aste Santua delako mugimendu gehien duen opor sasoia, denak oso egun gutxitan egiten direlako. Barikua erdi-erdian egonda, errazena da, irakurle, ohikoa ez den lekuan leitzea zutabe hau. Edo, agian, ez irakurtzea, txanda-pasa egitea. Ihes egiteko bakantzak...

Kontatzen duen istorioa bera baino zirraragarriagoa gertatzen zaio irakurleari, batzuetan, nobelaren beraren historia. Horixe gertatu zait niri Jon Etxaide idazle donostiar sufrituaren Joanak joan nobelarekin. Euskaltzaletasun gotorreko eta katolizismo integrista hertsiko aitak zuzendutako familia batean jaio zen Jon Etxaide 1920an, Donostian, eta tristurarako eta nahigaberako joera handia izan zuen beti. Horri frankismo betean euskaraz idazteko...