Getarian, herriko Katukale irakurle taldearen aldeko bertso saioa egingo dute gaur gauean. 22:00etan hasiko da jaialdia, eta lau bertsolari igoko dira Iturzaeta eskolako oholtza gainera: Miren Amuriza, Amets Arzallus, Onintza Enbeita eta Beñat Gaztelumendi. Gai-jartzaile lanetan, berriz, Uxue Alberdi arituko da; bertsolaria eta Katukale taldeko gidaria da.

Bi helbururekin antolatu dute jaialdia: batetik, taldearentzat babes ekonomika lortzea, eta, bestetik, beren jarduna gizarteratzea. Getariako irakurle taldeak atzo ekin zion laugarren ikasturteari. Hilean behin biltzen dira hilabete osoan irakurri duten liburuaz hitz egiteko eta sortutako sentsazioak partekatzeko.

Bertso jaialdia

Gaur, 22:00etan, Getariako Iturzaeta eskolako areto nagusian.

Inma Beristain Antzuolako alkatearen arabera, zazpi lurraldeko Euskal Herria lortu nahi bada gaurdanik hasi behar da "lurraldeen arteko harremanak josten", Antzuolak eta Aiherrak bezala.

1984an zergatik erabaki zenuten Aiherrarekin senidetzea?

Ez zen bat-bateko erabakia izan. Ordurako baziren antzeko harremanak; Makea eta Zeanuriren artekoa, adibidez. Lehenik, bi herrietako zenbait pertsonaren artean hasi zen, ondoren Antzuolako Udalaren eta Aiherrako Beltzuntze elkartearen artean jarraitu zuelarik. 20. urtean egin zen ofizial, bi udalen erabakiz, Antzuola eta Aiherraren arteko senidetze hitzarmena.

Senidetzeak Antzuolari zer ekarpen egin diola uste duzu?

Antzuolar askori aukera eman dio ezagutzeko Ipar Euskal Herrian badirela euskaldunak, gure hizkuntza eta izaera berbera dutenak, eta Euskal Herri aske eta independentea amesten dutenak.

Aurrera begira zein erronka ditu bi herrien arteko senidetzeak?

Senidetzeak gainditu du jadanik belaunaldi bat. Aurrerantzean, herrietako gazteak ere animatuz, bi herrientzat onuragarri izango diren ekintzak lantzen jarraituko dugu.

Hego eta Ipar Euskal Herriko bi herriren senidetzea da zuena. Horrelako harremanek zer onura egiten diote Euskal Herriari?

Indarrez bi estatutan banatu gintuzten arren, egitura administratibo inposatu horien gainetik, harreman honek erakusten du posible dela Euskal Herri osoko herritarren arteko harreman zuzenak eraikitzea —Udalbiltzaren jardunak bezala, adibidez—. Etorkizun batean zazpi lurraldez osaturiko Euskal Herria lortu nahi badugu, gaurdanik hasi behar dugu lurraldeen arteko harremanak josten.

Casares irratiak irratigintzari lotutako hainbat ikastaro antolatu ditu 2014-15eko ikasturterako. Guztira, zazpi ikastaro emango dituzte, eta era guztietako alorrak landuko dituzte, betiere irratia ardatz hartuta. Hona ikastaroen zerrenda: Irratigintz...

Duela bi urte eta erdi sortu zuten Iñigo Arrietak (Lasarte-Oria, 1993) eta haren gelakideek Artefactory enpresa, eta grafitiak zein muralak egiten dituzte. Artea zer den eta zer ez balorazio subjektiboa dela uste du, baina baimendutako pintaketak egitearen aldekoa da.

Marrazkilaria, mural margolaria, grafitigilea... zer zara zu?

Artefactory enpresaren barnean arte murala eta grafitiak egiten ditudala esango nuke.

Ikasketek eraman zaituzte ofizio horri heltzera.

Mondragon Unibertsitatean Lidergo Ekintzailea eta Berrikuntza gradua ikasten ari naiz. Ez da beste graduak bezalakoa; gurearen helburua egiazko negozioak aurrera ateratzea da. Duela bi urte eta erdi, gelakide batzuk eta ni Lander Subiza artistarekin lanean hasi ginen, Donostiako zenbait pertsiana eta komertzio pintatzen. Ideiari heldu genion, eta pixkanaka lana etortzen ari zaigu.

Ez zarete, ordea, besterik gabe pertsianak eta hormak koloreztatzen ibiliko.

Hasieran, kalera irten eta egiten genuena saltzen hasi ginen, eta, oraindik ere, gu gara muralak egiteko aukera proposatzen dugunak. Hala ere, jendea hasi zaigu egiteko eskatzen.

Badituzu egindako zenbait lan kuttun.

Indiako Solaris kiroldegian egindako murala da horietako bat. Aurten, unibertsitatearen bidez Indian eta Txinan egon gara, eta Subiza gurekin eraman genuen Indiara. Asko arriskatu ginen; lana topatzeko gai izango ginela espero genuen, baina kostata lortu genuen kiroldegiko muralak egitea. Horregatik oroitzen naiz lan horretaz, polita izan zelako, baina ordu asko sartu behar izan genituelako. Pedro Subijanaren Akelarre jatetxean ere pintatu genuen mural bat, eta jatetxeak duen izenagatik asko gustatzen zait. Amaitzeko, akaso ez da egin ditugun mural guztietan politena, baina gogoratzen dut Antiguoko Tilin Talan haurtzaindegian egin genuena ere.

Azkena Deban egin duzue, eta Gipuzkoako handiena da.

Oso esanguratsua da lan hori; hilabete oso bat behar izan dugu horretarako, eta gure lanik handiena da; gainera, Debako sarreran dago. Egiten ari ginen bitartean pasatzen zen jendeak animatzen gintuen, "ea noiz bukatzen duzuen" esanez. Olatu ikusgarri bat eta neska surflari bat margotu genituen, bertan bultzatzen ari diren kirola delako eta emakume bat agertzea nahi zutelako.

Kaleko pintaketak baldarkeriatzat har daitezke, eta muralak, berriz, artea dira. Non dago muga?

Ez zait gustatzen eztabaida horretan sartzea; egia da gatazka handia dagoela: guk grafiti suntsitzaileak direla esaten dugunak beste batzuentzat artea dira. Guk horien ondoan dugun ezberdintasuna da baimenarekin eta kobratuz egiten dugula; lana da.

Zeintzuk dira ba "grafiti suntsitzaileak"?

Hori nire iritzi pertsonala da. Esaterako, eremu publikoa guztiona da, eta batek esan dezake: "Hau guztiona denez, nik nire grafiti hau, nire artelan zatia, bertan egingo dut". Izan daiteke, baina eremu pribatuan sartuz gero, komertzio baten pertsianan, esaterako, nire iritziz suntsitzailea bilakatzen da. Baimena izatearen aldea nabarmenduko nuke nik, zerbait artea den edo ez edonork balora baitezake.

Eta horma bat eraldatzen ari zaretenean, nola erreakzionatzen du paretik pasatzen denak?

Bi jarrera agertzen dira. Hasieran, irudia markatzen dugunean, jendeak ez du oraindik zer egingo dugun ikusten, eta pintaketa bat egiten ari garela pentsatzen du; etorri izan zaizkigu udaltzainak eta ertzainak ea baimenik badugun galdezka. Muralak itxura hartzen duen heinean, ordea, onarpena handiagoa da: animatu egiten gaituzte, muralari argazkiak ateratzen dizkiote...

Zein horma eraldatuko zenuke?

Donostiako murruak eraldatu nahiko nituzke; zenbait eremuri beste bizi bat ematea gustatuko litzaidake. Gonbita egingo nieke udalei espazio publikoak eraldatzeko. Mural ikusgarri batek paretik pasatzen denaren aldartea ere alda dezake.

Hamabost urte diskorik kaleratu gabe egon ondoren, Kashbad taldeak bere azken lana aurkeztu zuen orain lau hilabete: Arrakala. Geroztik, abendura arte iraungo duen kontzertu biran murgilduta dago musika banda errenteriarra, eta bihar Urretxuko txosnet...

G izartearen begietan oraindik estu dirauten bendak kendu eta ezkutuan diren errealitateen berri ematea dute helburu hainbat elkartek. Haien artean dira gizarte eredu jakin batetik kanpo gertu direnei laguntza ematen dietenak. Baita behar bereziak dit...

Azken urteetako ohiturari jarraituz, Oñatin egingo da artzain txakurren nazioarteko 55. txapelketa. Igandean jokatuko da, 10:30ean, eta hainbat arraza motatako txakurrak lehiatuko dira. Han izango dira iazko txapelduna, Hego Euskal Herriko lau lurraldeetako txakur txapeldunak, Ipar Euskal Herriko txapelduna eta azpitxapelduna, Herrialde Katalanetako txapelduna eta azpitxapelduna, eta Espainiako eta Frantziako txakurrak. Proba ikusi ahal izateko, hiru euroko sarrera ordaindu beharko da.

Artzain txakurren txapelketa

10:30ean, Oñatin.

Asteburu honetan, Atlantikoak lotzen dituen herri eta kulturen hiriburu bihurtuko da Errenteria. Atlantikaldia jaialdiak igandera bitarte iraungo du, eta, egitarau zabala osatzeko asmoz, musika eta dantza emanaldiak, erakusketak, bisita gidatuak eta e...

Uda amaitu ostean, baimena eskatu beharko balu bezala agertzen zaigu udazkena, atea isil-isilik joz, inori minik eman nahi gabe bezala.

Kolore gorriz, horiz, urdinez eta morez jantzi dira ikastetxeetako gelak. Ilusioz, kezkaz, beldurrez… Hasi da 2014/2015 ikasturtea!

"Kolore, kolore, kolore guztiak/ denontzat denontzat ez dira berdinak..." Horixe dio kantuak, eta horrelakoa da udazkena. Zoritxarrez, ez dira berdinak Ziburu, Donostia eta Tuterako ikastolako irakasle, guraso eta ikasleen ikasturte hasierako koloreak; musika, antzerki, dantza… eskoletako koloreak ere nekez argituko dira ez baditugu gure herriko koloreak aldatzen. Gure haurrei euskaraz ikasteko eskubidea mugatzen zaien bitartean, nekez izango ditugu kolore berdinak.

Herri txiki eta ertainetan, goxo-goxo maitasunez hazi diren antzerki, musika, dantza eta kultur adierazpide oro ez badago, nekez sortuko dira musikariak, aktoreak edota dantzariak. Nekez erakutsiko dugu Europan gure kolorea.

Baina, zein da gure kolorea? Zein, euskaldunok maite dugun kolorea?

Haurrek kolore argiak maite dituzte: gorriak, laranjak, moreak... kolore biziak. Guk, aldiz, hamarkada batzuk aurrerago jaio garenok, kolore beltza maite dugu. Iluntasuna, zapalkuntza, tristura… Hori guztia adierazi nahian, beltzez janzten ginen, gara.

Iluntze egoeretatik argietara igarotzean, koloredun kamixak jantziko genituela kantatzen genuen (Ruperrek dioen bezala) igande gaueko azken autobusean.

Bitartean, Donostia 2016 ekinbideari zer kolore emango niokeen pentsatzen hasita, kolore bizia, argia eta dinamikoa behar lukeela bururatu zait. Eta hori guztia merezi badu ere, hori baino lehenagoko iluntasunak konpontzen ez baditugu, ez da kolore bizirik izango. Euskarak, lurraldetasunak, hezkuntzak,berdintasunak... kolore biziak dituzte, eta udazken koloreak dira.

Gorriz eta horiz jantzi dira Bartzelonako kaleak, kolorez adierazi dute beren nahia, kolore biziaz munduak ikus ditzan

Milaka kilometrotara preso dagoen laguna ere berdez jantzita agertu zen azken bixitan. Berdez adierazten du bere nahia, irribarretsu, kolorez. Udazken koloreak denontzat berdinak izan daitezen jantzi du kamixeta berdea, ilusioz, munduak ikus dezan.