Iragan abuztuaren 26an, Suediarren Alderdi Neonaziak immigrazioaren kontrako manifestazioa antolatu zuen Norrkoping herrian. Adierazpen eskubidea bermatze aldera, hango udalak ez zuen elkarretaratzea debekatu. Horren ordez, Schindler's List filmeko (Steven Spielberg, 1993) soinu banda udaletxeko 80 kanpaiekin jotzeko eta doinua bozgorailuetatik zabaltzeko agindua eman zuen. Mezuak ez zuen azalpenik behar izan. Holokaustoari buruzko pelikula famatu bat gogora ekartzea nahikoa izan zen nazismoaren kontrako jarrera azaltzeko. Zinemak, finean, eragin itzela duelako gaur egungo gizartearen pentsamoldean eta oinarri kultural komun bat osatzen duelako. Errealitatearen iturrietatik edateaz gainera, errealitate hori bera moldatzen eta eraldatzen duelako.

Fenomeno horri buruz hausnartu eta eztabaidatzeko, solasaldi zikloa egin dute Donostiako Zinemaldiak, Euskadiko Filmategiak, San Telmo museoak eta Euskal Herriko Unibertsitateak aste honetan. Zinema-ideiak eta zinema ideiaduna izenburupean, zazpigarren arteak gizarte gaiekin, narratibarekin eta filosofiarekin dituen hartu-emanak aztertu dituzte hainbat adituk.

Izan ere, kulturaren esparrua aise gainditzen du zinemak, eta historiari, teknologiari, politikari nahiz soziologiari buruz jendeak duen pertzepzioa baldintzatzen du. Hala, antzineko denborak imajinatzean, Ben-Hur (William Wyler, 1959) eta Cleopatra (Joseph L. Mankiewicz, 1963) bezalako filmen estetika gogoan izango dute gehienek —askotan, estetika horrek ebidentzia historiko eta arkeologikoetan oinarririk ez duen arren—. Era berean, etorkizuna irudikatzean ere, zeluloideak ezarritako arketipoak izan dira imajinario kolektiboan gailendu direnak, Metropolis (Fritz Lang, 1926), Blade Runner (Ridley Scott, 1982) eta Matrix-en (Andy eta Lana Wachowski, 1999) gisako filmei esker.

Are gehiago, gaur egungo aurrerabide teknologiko aipagarrienek aurrekari zuzenak dituzte fikzio-zientziazko zineman: bideokonferentzia, robotika, ziberespazioa, errealitate birtuala, eskanerrak, klonazioa... Egiazki, literatura izan zen jendearen irudimena kitzikatu eta errealitatea eraldatzen lagundu zuen lehena, baina, XX. mendeko erdialdeaz geroztik, zinemak hartu dio lekukoa pertsonen arteko lokailu kultural gisa.

Bi noranzkoko bidea

Errealitatea eraldatzeko eta ideietan eragiteko duen gaitasun hori abiapuntu hartuta, zinemak gizarte arazoen konponketan joka dezakeen rolaz ere hitz egin dute jardunaldietan parte hartu duten adituek. Fermin Muguruza, Irati Jimenez, Iratxe Fresneda, Koldo Almandoz... Kulturaren edota unibertsitatearen alorretako hamaika ordezkari bildu dira egunotan EHUko Filosofia eta Hezkuntza Zientzen fakultatera, sozietatearen eta zinemagintzaren arteko loturaz solastatzeko.

"Errealitatearen eta fikzioaren arteko bidea bi noranzkokoa da", azpimarratu du Zinemaldiko zuzendari Jose Luis Rebordinosek. "Batak bestea elikatzen du. Aurtengo Zinemaldian, adibidez, errealitatearekin konprometitutako film asko emango ditugu. Egungo garai korapilatsuetan, bereziki, indar handia hartu du bizia hizpide duen zinemak; finean, pelikula horien helburua errealitatea bera eraldatzea delako".

Hala ere, Rebordinosen esanetan, "inozokeria litzateke pentsatzea pelikula batek mundua alda dezakeela", baina horretarako baldintzak ezar ditzaketela uste du: "Eztabaidarako espazioak edo elkarguneak zabal ditzake zinemak, eta, hortik abiatuta, errealitatea aldatzen has gaitezke".

Antonio Casado da Rocha EHUko irakaslea da Zinema-ideiak eta zinema ideiaduna jardunaldien antolatzaileetako bat, eta argi du zinemagintzaren garrantzia entretenimendu hutsaz harago doala, belaunaldi berrien artean, batez ere: "Gure gazteek ez dute kultura literario komun bat; bai, ordea, kultura zinematografiko bat, mainstream edo komertziala bada ere. Esan nahi dut zaila dela Shakespeare leitu duen ikasle bat aurkitzea, baina denek ikusi dituzte hainbat telesail eta film. Irudi eta istorio komun horiek osatzen dute gure narrazio-memoria, gure imajinario kolektiboa, eta etengabe darabiltzagu geure burua ulertzeko". Irakaslearen aburuz, gaur egungo humanitateak ezin uler daitezke ikus-entzunekoen esparrua aintzat hartu gabe. "Gure etika aztertzeko, adibidez, filmetara jo behar dugu halabeharrez".

Kapitalismoa pantailan

Etikaren, gizarte arazoen eta zinemaren arteko lotura izan zen, hain zuzen, Donostiako jardunaldien abiapuntua. Bartzelonako Unibertsitate Autonomoko Filosofia katedradun emeritu Victoria Campsek eta UNEDeko katedradun Amelia Valcarcelek heldu zioten gaiari, eta pelikulek "sozializatzeko erreminta" gisa betetzen duten rola nabarmendu zuten biek ala biek.

"Masa-fenomeno bat da zinema, pelikula komertzialen kasuan bederen, ahalik eta publiko zabalena erakartzea helburu duelako. Horrek, ordea, zeharkako eraginak ditu. Besteak beste, AEBetako bizitza eredua eta star-system delakoak ezagun egin dira mundu osoan, eta oharkabean bada ere, eredu gisa hartu ditugu", azaldu du Campsek. Haren irudiko, eredu homogeneizatzaile horrek "lilura" eragin du ikusleengan, "eta, askotan, ez dugu asmatu ikuspuntu kritiko propio bat sortzen".

Zeluloidezko erakusleihoan salgai jarri diren balio eta ideia asko "neokapitalismoarenak" direla dio. "Txikitan, zinemara joan eta txundituta gelditzen ginen pantailan azaltzen ziren gauzekin: auto handiak, etxetresna elektrikoak... Izan ere, produktuak, zerbitzuak eta balioak saltzeko erabiltzen dira pelikulak".

Ideien hedatze horretan, argumentu soilek baino askoz indar handiagoa du fikzioak, Campsen esanetan: "Tresna boteretsua da zinema, diskurtso teoriko edo espekulatiboak baino aukera gehiago dituelako jendea konbentzitzeko eta haiengan eragina izateko. Pertsona arrazista bat, esaterako, nekez konbentzituko dugu bere jokabideak eragin ditzakeen kalteez, baina argumentu soilen ordez fikzioa erabiltzen badugu, aukera gehiago izango ditugu bere sentimenduetan zuzenean eragiteko eta barruak astintzeko. Zeregin horretan, sekulako baliabideak eskaintzen dizkigu zinemak, irudia, hitza eta musika uztartzen dituelako".

Korapiloak askatzen

Ukaezina da AEBetan ekoitzitako zinema dela mundu osoan eraginik handiena duena eta errealitateari buruzko pertzeptzioak aldatzen dituena, baina Euskal Herriko zinemagintzak antzeko rola joka al dezake, maila txikiagoan bada ere? Jose Luis Rebordinosek baietz uste du: "Begira diezaiogun berriz aurtengo Zinemaldiaren egitarauari. Hortxe ditugu Lasa eta Zabala, [Pablo Malo] torturari, indarkeria polizialari eta memoria hurbilari buruz hausnarketa egiten duen filma; Loreak [Jon Garaño eta Jose Mari Goenaga], galerari buruzko pelikula intimista eta hurbila; El Negociador [Borja Kobeaga], ETAren eta Jesus Egigurenen arteko negoziazioa abiapuntu gisa hartuta parodia eta gogoeta uztartzen dituen lana; eta Los tontos y los estupidos [Roberto Caston], familiaz eta pertsonen arteko harremanez mintzo den filma. Euskal Herrian egindako pelikulak dira guztiak ala guztiak, eta sustraiak sendo dituzte errealitatean sartuta, hori nolabait eraldatzeko edo mugiarazteko helburuarekin". Kostunbrismo edo kritika sozialetik kanpo ere, Euskal Herrian badira imajinario kolektiboa zizelkatu duten zenbait pelikula —Alex de la Iglesiaren El día de la bestia filmak, adibidez, antikristoaren gordeleku bihurtu zituen Madrilgo Kio dorreak—, baina salbuespenak besterik ez dira. Kasu gehienetan, orainean iltzatuta dago euskal zinemagintza. Casado da Rocha irakaslearentzat "logikoa" da hori, "gatazkak behartu gaituelako orainean fokoa jartzera, iragana edo etorkizuna bazterrean utzita".

EHUko adituaren irudiko, egoera politikoa baretu ahala helduko dira "espekulaziorako joera handiagoa" duten lanak ere. "Film batek baliabide asko behar ditu, kulturalak zein ekonomikoak, eta hamarkadak behar izaten dira tradizio bat eraikitzeko. Adibidez, zientzia fikzioa indartsua da orain AEBetan, baina 1950eko hamarkadan jada bazegoen tradizio sendo bat".

"Genero zinema lantzen duten autoreak baditugu hemen", gaineratu du Rebordinosek. Ohitura eta, batez ere, baliabideak dira falta direnak, Euskal Herrian ekoitzitako pelikulak ikusleen narrazio memoriaren parte izan daitezen eta etorkizuneko errealitateak eraldatzeko aukera izan dezaten.

Atzerriratu eta aste gutxira, Zarauzko Euskal Jaia igande batean egokitu zen. Tasunek eta keriek zirikatuta, data gorena Berlingo diskoteka ospetsuenean igaro behar nuela erabaki nuen. Metodologia eta emaitzen berri zutabe honetan bertan eman nuen, techno-aurreskua-ri buruz izkiriatuta.

Oraindik herrimina nabaritzeko goiz izanagatik, uste dut orduko hartan eginbeharra jator bete izanaren sentipena-edo bilatu nuela. Irailaren 9a beste pare bat aldiz igaro da, ordea, eta ez dut akelarrea errepikatu. Denboraren logikak sorlekuaren aldentzea modu naturalean adieraztera eramango ninduela espero nuen. Baina bulkada aberkoien zain jarraitzen dut, oraingoz ez baitut ezertxo ere sentitu. Ez dut euskal herritar bihurtzen nauen ezer faltan sumatzen.

Eta gero eta tipo sentiberagoa naiz, ez pentsa. Gurasoak jauresten ditut, eta izugarri gogorra suertatzen zait haien urruntasuna. Inaxio edo Felipe ez ditut apur bat ere ahaztu; Aguexen lehorkeria maitagarriak zorioneko jasango nituzke igande arratsaldero golf zelaian. Nire nostalgiak ez du aberririk, ordea. Familia, malekoiko gin-tonica edo garai bateko errutinen alderdi alaiena maitasunez gogoratzeak ez du esan nahi herriminik dudanik. Horiek guztiak hemen izango banitu, ez nuke Zarautzera hurbiltzeko inongo tentaldirik sentituko.

Diasporaren parte ofizial izan nendin zeren gabezia igarri beharko nukeen galdetu izan diot neure buruari. Janaria litzateke, beharbada, erantzun automatiko samarra. Edonon aurki daitezke jaki atseginak, ordea, eta On Egin kalean behera bi minutura izanda ere ez naiz sarri bertaratzen pintxo pare bat berdindu eta txakolin tragoxka edatera. Aita tematuta ere, sekula ez dut etxetik bueltan natorrenean txistor muturrik edo atun-potorik sartzen maletan.

Hizkuntza da beste aukera agerikoa. Baina bizitzak Ijurko oparitu zidan, eta biok metroan alai aritzen gara alboan eseritakoan traza xelebreak gure kode sekretuan iruzkinduz. Plaza Musikatik 2.000 kilometrora ere posible da euskaraz aritzea.

Beharbada, Euskal Herriko kultur eta kirol adierazpen nagusiak sumatu beharko nituzke faltan. Bertso saio batera edo Kontxako estropadetara ez naiz sekula nire borondatez joan, ordea. Are larriago, sanferminak azkar asko ahaztu ditut, txupinazoa entzutera hamabost urtez jarraian debozio erlijiozkoaz Iruñeratu eta gero. Angel Errori irakurri nion lehengoan Lore Joko posmodernoak antolatuta dantzan borrokatu nahi duela etorkizuna Ernaik. Maitagarria, baina nik nahiago oraindik techno-aurreskuak, Euskal Jaiekin batera ez badira ere.

Herrimin peto-petorik eduki ez, eta Sidneyn jaio izan banintz hutsune berberak izango nituela konturatzeak euskal herritar negargarri bihurtzen nau hamaikagarrenez. Zorionez, ez didazue nire traizioengatik pasaporterik erretiratu ahal izango.

Urretxuko Santa Anastasia jaiek gailurra joko dute etzi arratsaldean, idiek tiratutako karroza segizioak kaleak betetzen dituenean dantzariek, txistulariek, dultzaina jotzaileek eta erraldoiek lagunduta. Urretxuko jaiek bihotza badute, bihotz hori Eus...

Egundoko bertso bazkaria antolatu du Oiartzungo Elizalde herri eskolak biharko. 14:00etatik aurrera, Andoni Egaña, Maialen Lujanbio eta Ander Lizarralde bertsolariak ariko dira kantuan, baina, horiek ez ezik, herriko bertso eskolan dabiltzan gazteek ere parte hartuko dute. 200 lagunentzako tokia atondu dute Elizalde eskolan bertan, eta sukaldari lanetan irakasleak, ikasleak eta gurasoak arituko dira. Bazkarirako txartelak salgai dira Garmendi txokolategian, kiroldegiko leihatilan eta baita eskolako idazkaritzan ere, 25 euroko prezioan.

Elkarteetan gertatu ohi den moduan, afaltzen ari zirela otu zitzaien ideia. "Oier Iribarreni laguntzeko zerbait sortu nahi genuen", azaldu du Luis Oruezabal Txinparta elkarteko kideak. "Estropadaren gaia atera zen, eta ideia zabaldu genien beste elkarteei. Hasieran uste genuen lau edo bost izango ginela, eta azkenean 18 elkarte ari gara antolatzen".

Estropadan izena ematea ez zen hain zaila izan. Lan handiagoa eman zien prestaketak: elkarte bereko bost edo sei arraunlari lortu, arraunean ikasi, patroi lanak egin... "Azkenean lortu dugu ikastea".

Antolatzaileak hemezortzi elkarte izan arren, hamasei batel ikusiko dira Oria ibaian. "Elkarte guztiek ez dute lortu ontzia osatzea, eta, horregatik, beste zeregin batzuetan ariko dira", dio Oruezabalek. 11:30ean hasiko da ikuskizuna. Batelak binaka aterako dira, Dama Berdeko zubitik, eta Zerkausi bitartean hiru luze egingo dituzte, eta, ondorioz, bi ziaboga. 600 metro baino pixka bat gehiago egingo dituzte ontziek; beraz, proba guztia indar bete-betean egin beharko dute. Bi denbora onenak lortzen dituztenek finala jokatuko dute, baina ez da izango ez irabazlerik ez saririk. "Uste dugu saria denak elkartzea dela, eta ahal den diru gehiena lortzea Oierri laguntzeko", dio Txinparta elkarteko kideak.

Hala ere, ezin da ukatu lehia sortu dela batelen artean, eta horren erakusgarri da arratsaldero estropada eremuan egin diren entrenamenduetan arraunlariek jartzen duten gogoa. San Esteban elkarteko Agustin Pagolak, baina, nahiago izan du taldeen artean sortu den giroa nabarmendu: "Giro ona sortu da denon artean. Abuztuko oporrak izan direla-eta lasai egon da, baina, oporrak bukatuta, bete-beteta dago ibaia".

Oruezabalen ustez, horixe zen asmoa: "Tolosako ehun pertsona inguruk, arraunean gutxi arituak edo ia batere aritu gabeak, kirol hori pixka bat ezagutzea; txukun egitea egunean bertan; eta festa giroa jartzea Tolosan". Lizardi elkarteko batelean patroi lanetan ariko da Josune Sanz, eta hark ere bat egin du iritzi horrekin; aurrera begira berriro ere estropada egiten bada "emakume gehiagok parte hartzea" nahiko luke.

Estropadan parte hartuko duten asko ez dira aurretik arraunean ibili, eta ikasi behar izan dute. Sanzentzat lehendabiziko aldia izan da, bai arraunean, bai patroi lanetan: "Uda eman dugu arraunean eta patroi lana ikasten, eta komeria ugari izan ditugu. Egia esan, primerako laguntzaileak izan ditugu. TAK Tolosako Arraun Klubekoen eta lagunen artean oso ondo ibili gara, eta ikasi ditugu gutxienekoak behintzat". Oruezabalek berretsi du gogorra izaten ari dela arraunean aritzea eta eskuak eta ipurdia "porru eginda" dituela.

Egitasmoaren helburu nagusia Stop Sanfilippo fundaziorako dirua lortzea da. Estropada bera ikusteagatik ezin denez sarrerarik jarri, beste bide batzuk jorratu dituzte. Batetik, zozketa antolatu dute: "Estropadaren berri jakitean, tabernak galdezka etorri ziren ea nola parte har zezaketen, eta azkenean egunean bertan zozketa bat egitea pentsatu dugu". Urdaiazpiko bat, hainbat produktu dituzten bi saski, afaria eta bazkariak zozkatuko dituzte, eta baita egunean bertan jakingo diren pare bat sorpresa ere. Bestetik, bazkaria antolatu dute estropadan parte hartuko dutenentzat, horien senide eta lagunentzat, eta hala nahi izan duten guztientzat. Tolosako Ferialekuan egingo dute, estropadaren ondoren, eta laurehun inguru elkartuko dira.

Historia duen estropada

Tolosan, estropadek oihartzun eta arrakasta handia izan zuten garai batean; orduan ere, elkarteen artekoak izaten ziren, eta San Joan jaietan egiten zen txapelketa. 1988an egin zen azkena. "Traineruetan Kontxa den bezala, bateletan Tolosa izaten zen", dio Pagolak. Hark estropada haietan parte hartu zuen: "Txapelketa asko ziren: Gipuzkoakoak, Euskadikoak, Espainiakoak... Baina Tolosakoa ezberdina zen. Sartzen zinen errekan, eta ikusten zenuen dena jendez beteta, Donostian sortzen den moduko giroa. Beste txapelketetan lau katu izaten ziren ikusten".

Pagolak espero du gainezka egongo direla bihar Oria ibaiaren inguruak, garai bateko estropadetan bezala. Sanzek gogoan du txikia zela estropadak ikusten zituela, eta Oruezabalek gogora ekarri du bere aitona estropadetan parte hartutakoa zela.

Afizionatu mailako arrauna izaten zela dio Pagolak: "Elkarteek gazteak fitxatzen zituzten; arraunean erakutsi, eta aurrera". Pagola bera hainbat elkartetan aritu zen; eta, gerora, Orioko klubean ere ibili zen arraunean. Aldea izugarria zen. Tolosan bateletan aritzen zenean azpiegiturak oso ezberdinak zirela ekarri du gogora: "Espainiako txapeldunak izan gara bi aldiz, eta batela baserri batean uzten genuen, behien ondoan, eta gure dutxa sukaldeko harraskara lotutako hodia izaten zen".

Oria ibaian egin beharreko lanak zirela eta, bertan behera utzi zituzten estropadak, eta horrek nahigabea sortu zuen herrian. Pagolak gogoan du Iñaki Linazasoro orduko alkateak bilera batean esandakoa: "Presa botata ere Tolosako sanjoanetan festak aurrera egingo zuela esan zuen. Eta Karlos Muñoa Aiz-Orratz elkarteko managerrak bota zion galdera: 'Sanferminetan entzierroak kenduko balira, festak berdinak izango lirateke?'. Estropadek betetzen zuten sanjoanetan festa".

Aurrera begira, eta elkarteetan sortu den giroa ikusita, agian berreskuratuko dituzte berriro ere sanjoanetako estropadak. Biharko erronkak sortuko duen ikusminak eta elkarteek nahiz arraunlariek duten gogoak erabakiko dute hori.

Dantza Hirian jaialdiak, ohiko agertokietatik ihes egin, eta dantzaleku bihurtzen ditu plaza, parke eta kaleak. Zehazki, Donostia eta Baiona inguruko hiri paisaiak. Izan ere, asteburu honetan Donostia eta Errenteriako karriketan barna sartuko da jaialdia, eta berekin batera ekarriko ditu gaur egungo dantzaren alorrean ospe handia duten konpainia eta koreografo profesionalen lanak.

Jaialdi ibiltaria da, eta eredu parte hartzailearen aldeko apustu garbia egiten du. Osagarri horiekin guztiekin, arkitekturaren, dantzaren eta ikuslearen arteko fusioa eskaintzen du Dantzan Hirian-ek, eta, horri esker, Donostia eta Pasaiako oinezkoek aukera izango dute dantza garaikidea bertatik bertara ezagutzeko, dohainik.

Bederatzi urte beteko ditu aurten jaialdiak, eta egitarau zabalarekin iritsiko da Donostiara, gaur arratsaldean. 18:00etatik aurrera, Retrato de Oscar Wilde dantza ikuskizunarekin gozatzeko aukera izango dute bulebarreko kioskora joaten direnek. Gustavo Ramirez artistak zuzenduriko lana da, eta mugimendu eta bideo bidezko proiekzioen bitartez, Wilde idazle ezagunaren bizitzako pasarteak erakutsiko ditu. Ondotik, beste lau proposamenentzako tartea irekiko da. 18:20ean, Babirusa Madrilgo konpainiak Brea y plumas lana aurkeztuko du, La Bretxa merkataritza gunean.

18:45ean, berriz, Judith Argomaniz koreografoaren Lauesku estreinatuko da San Telmo museoan. Hiru dantzarirentzat prestatutako lana da, euskal pilotari buruzkoa, eta, partida baten bitartez, joko arauak zalantzan jartzen dituzten hainbat egoera aurkeztuko dituzte.

Konstituzio plazan 4x4 antzeztuko du Ertzak konpainiak, 19:15ean, eta 20:00etan amaiera emango zaio jardunaldiari, Trinitate Plazan, Cia Birabusasek aurkezturiko ¿Me regalas un movimiento? obrarekin.

Igandean, Errenterian

Jaialdiak Donostiatik Errenteriara egingo du jauzi igandean. Lehenago, ordea, bihar bertan, Irun Break Irungo dantza konpainiak Urban Dance ikuskizuna emango du Bidarteko Udaleko plazan (Lapurdi), 17:45etik aurrera. Errenterian bi emanaldi izango dira igandean: bata Retrato de Oscar Wilde izango da, Donostiako ikuskizun berbera, Donibane plazan, 12:30ean; eta, bestea, Chameleon: Dantzaz konpainiak aurkeztuko du, San Pedro enbarkaderoan, 13:15ean.

Bai Chameleon eta bai Urban Dance ikuskizuna ere Ibili programan dauden lanak dira. Ertzak konpainiaren 4x4, berriz, Aterpean programaren barruan dago. Ibili eta Aterpean programek sormen lanak sortzen eta jendeari ezagutarazten laguntzen diete Akitaniako eta Euskal Herriko konpainiei.

Bestalde, Dantza Hirian jaialdiak Acieloabierto sarea bultzatu du Espainiako hamar jaialdirekin batera. Sare hau ezohiko eremuetan egiten diren gaur egungo dantza jaialdien sarea da, eta lankidetza, mugikortasun eta truke arloko proiektuak sustatzen ditu. Hain zuzen ere, proiektu horien artean kokatzen da Retrato de Oscar Wilde ikuskizuna. Era berean, jaialdiak bat egin du Europako Lankidetzaren Eguneko ospakizunekin, eta Donostia 2016 kulturaren Europako hiriburuaren proiektua ere proiektu horri batu zaio.

Dantza Hirian jaialdia

Bost lan aurkeztuko dira gaur, Donostian; beste bi etzi, Errenterian.

Donostiako Udalak jakitera eman duenez, datorren urteko uztailean Tabakalerako plaza berria errealitate bilakatuko da. Lanak 2015eko urtarrilaren bukaeran hasiko dituzte eta Egian bi espazio publiko zabal irekitzea ahalbidetuko dute. Pasabidearen zati...

Casares irratiak irratigintzari lotutako hainbat ikastaro antolatu ditu 2014-15eko ikasturterako. Guztira, zazpi ikastaro emango dituzte, eta era guztietako alorrak landuko dituzte, betiere irratia ardatz hartuta. Hona ikastaroen zerrenda: Irratigintz...

Iragan asteazkenean hasi zen VI. Topa Eszenika antzerki jaialdia, baina bihar arte aukera izango da Usurbilen antzezlan onenekin gozatzeko.Askotariko lanak eskaintzen ari dira egunotan. Gaur arratsaldean, esaterako, Hika Teatroa taldeak Hitzak lana ta...

Igeldoko Txakur eta Katuen Etxea itxi dute, epailearen aginduz, animaliei tratu txarrak ematea eta armak baimenik gabe edukitzea egotzita. Gainera, zentroko arduradunetako bat atxilo eraman zuen Ertzaintzak aurreko astean. Hala ere, bai atxiloketa eta...