Euskalerriaren Adiskideen Elkarteak kide berria du maiatzaren 31z geroztik: Jose Luis Larrea enpresaburua (Elgoibar, 1956). Ekonomia arloan ibilbide luzea du, eta Ibermatica enpresaren burua da egun. Hain zuzen, ekonomia izan zuen hizpide elkartearen sarrerako irakasgaian; Berrikuntza, krisia eta belaunaldi aldaketa izenburua du. EAEk ezagutza du oinarri, eta kultura, zientzia eta ekonomia jorratzen ditu, besteak beste. Iragana, oraina eta etorkizuna ditu hizpide, eta hainbat hitzaldi eta argitalpen bultzatzen du. Azkoitiko Intsausti jauregian du egoitza.
Euskalerriaren Adiskideen Elkarteko (EAE) kiderik berriena zara.
Niretzat, ezusteko txiki bat izan zen, baina espero ez dituzun gauzek sortzen dute ilusiorik handiena, hain justu. Instituzioaren ezaugarriekin oso identifikatuta sentitzen naiz, eta ohore handia da 250 urteko ibilbidea duen elkarte baten parte izatea. Badirudi horrelako elkarteek unibertsitate edo hezkuntza munduari lotuago egon behar dutela, baina nik uste dut enpresa mundua ez dagoela batere urrun gizarte bateko bizitzatik; alderantziz. Beti oso argi izan dut enpresaren giza dimentsioa oinarrizkoa dela; gizartearen aurrerakuntzaren zerbitzura dagoen aktibitate gisara ulertu behar da.
EAEn zure parte hartzea ildo horretatik ikusten al duzu?
Konpromiso gisa ulertzen dut. Uste dut nire ikuskera plano ekonomiko-sozial batetik ematea espero dutela elkartean. Orain, dezente hitz egiten da hazkundea gutxitzearen teoriaz, iraunkortasunaz, eta nik uste dut hor mundu oso bat dagoela; mahai gainean jarri behar dugu guztia, eta ikusi horrek nola aldarazten dituen gauzak. Oraindik beste ekonomia eredu baten itsasontzian gaude, eta kostatu egiten zaigu gauzen norabidea aldatzea, konplikatua delako. Baina uste dut hori dela orain mahai gainean dugun debatea.
Lan eta politika eremuetan belaunaldi aldaketa falta dela uste duzu. Horrek kezkatu egiten zaitu, ezta?
Uste dut eredu ekonomiko eta soziala aldatzea nahi badugu beharrezkoa dela helduen eta gazteen artean koalizio bat egitea. Normalean nagusitzen diren eliteak helduak dira, eta garrantzitsua da helduen elite horretan gazteek portzentaje bat edo beste izatea. Orain, heldu gehiegi eta gazte gutxiegi ditugu erabakiak hartzen diren guneetan.
Baina beti ez da horrela izan, ezta?
Ez. 1980ko hamarkadan, esaterako, belaunaldi gazteentzat aukera pila bat egon ziren instituzioetan eta politikan, gauzak egiteko. Eta garai hartan gazteak zirenak ia 40 urte geroago hor daude oraindik; gazteek ez dute txanda hartu enpresa, politika eta instituzietan. Boterea bahituta daukagu, nolabait esatearren. Niretzat belaunaldi helduen ardura da gazteei apur bat irekitzea alor hori, gazteak inoiz baino prestatuago daudelako.
Berrikuntza hitzetik hortzera darabilgun kontzeptua da. Zer da zuretzat?
Berrikuntzari buruz zegoen diskurtsoa zeharo teknologikoa zen hasieran. Produktuaren gainekoa oso. Hori garrantzitsua da, baina ez da berrikuntza osoa. Zerbitzuetan, gizartean, kulturan, antolatzeko moduan... Berrikuntza arlo horietan guztietan dago. Eta teknologikoa ez den berrikuntza hori teknologikoa adina edo garrantzitsuagoa da. Hori denok argi ikusten dugu, eta hala esaten dugu. Horrek dakar bat-batean denok berrikuntza sozialari buruz hitz egiten hastea. Baina berrikuntza, soziala ez bada, ez da berrikuntza. Gizartearentzat baliagarria izan dadin egiten dugu berrikuntza. Berrikuntza produktu bat egitea baino zerbait gehiago da, kultura aldaketa da: nola aurre egin gizarteari, ditugun erronkei eta abar. Eta, noski, kultura aldaketa bat ez da goizetik gauera egiten; nahas-mahas horren erdian gaude.
Berrikuntzaren arloan, zein puntutan dago Gipuzkoa?
Nik neuk uste dut Gipuzkoa Euskal Autonomia Erkidegoko berrikuntzaren puntan dagoela. Euskadi bera aurreratuta dago Espainiako Estatuaren aldean. Eta ez dut esango puntan dauden Suedia eta halako herrialdeen pare dagoenik, baina estatuaren gainerako tokiak baino nabarmen hobeto dago; beharbada, bertako ekonomia eta gizartea biziagoak direlako. Innobasque jarri zen martxan; urte askotako ahalegin ugari zeuden teknologiaren euskal sarean. Berrikuntza sozialago bat ere bazegoen: Euskalerriaren Adiskideen Elkartea bera horren adibide bat litzateke. Orain 250 urte zerbait sortu zen gizartearen zerbitzura. Beraz, badago aktibitate bat aurreratuago dagoena estatuarekin alderatuta.
Eta zergatik Gipuzkoa horren puntan?
Gipuzkoako gizartea askotarikoa da, plurala, eta berrikuntzak zerikusi handia du aniztasunarekin. Kontrasteak egotea, nahasketak batzuen eta besteen artean, hori beti oso positiboa da berrikuntzarentzat. Beti, noski, aniztasun hori elkarlanean aritzen bada. Bestetik, oreka handiagoa dago hiriburuaren eta probintziaren artean Araban edo Bizkaian baino. Gainera, tamaina ertaineko enpresa eta ekonomia sare oso garrantzitsua du, eta, aldi berean, enpresa handiak ere baditu: Mondragon Taldea eta CAF, esaterako. Aktibitate asko eta askotarikoak daude. Beraz, alde horretatik, ez gaude toki txarrean berrikuntzaz hitz egiteko.
Toki onean bagaude, norabide egokian ere bai?
Berrikuntzak joan behar duen norabidea jartzean, uste dut ez gaudela bide okerrean. Arlo teknologikoan, esaterako, apustu izugarri garrantzitsuak egin dira bioteknologien arloetan. Informatikan ikusten da berrikuntza teknologikoaren eragina gehien, IKT delakoetan —informazioaren eta komunikazioaren teknologietan—. Teknologia inportantea da berrikuntzan, eta IKT gakoa da, eta izango da aurrerantzean ere; berrikuntzari bultzada ematen dio. Baina badaude beste era bateko teknologiak ere, jada lantzen ari direnak, eta mundua aldatuko dutenak.
Zeintzuk dira horiek?
Materialen teknologiak, nanoteknologiarekin lotutakoak: grafeno material berria, ordenagailuak ikaragarri txikiagoak izatea ahalbidetuko duena edo tamaina berarekin ikaragarri ahaltsuagoak. Beste era bateko teknologiak ere badaude, bizitzaren teknologiak: bioteknologiak, biogenetika... Energiarekin lotutako teknologiak ere bai; batez ere, energia garbiarekin lotura dutenak. Eta gero daude kognitiboaren teknologiak. Gure burmuinean zer gertatzen den ikertzen ari direnak. Eta horietatik guztietatik badugu; batez ere, Gipuzkoan.
Esaterako?
Kognitiboaren teknologia zentro bat dugu. Adibidez, bertsolari baten burmuineko prozesua ikertzen ari dira, bertsoa sortzen duenean haren burmuinean zer gertatzen den. Eta horrek gauza askotarako balio du; balio du jakiteko zergatik funtzionatzen duten prozesuek era batera edo bestera. Nanogunea ere hor dago. Piezak baditugu. Zer zaindu behar dugu orain? Krisi garaian diru sarrerak gutxitzen ari da, eta egindako inbertsioak ez zapuztea zaindu behar dugu.
Zer da garrantzitsua berrikuntza arloan aurrera egiteko?
Asko sinplifikatu beharko balitz, nik erreparatuko nieke balioei, teknologiari, jakintzari, elkarlanari, lidergoari eta abiadurari. Hori guztia pertsonek egiten dugu. Eta nola lortu pertsonek hori ondo egitea? Orduan hezkuntza sistemara goaz. Unibertsitatearen aurreko hezkuntza garrantzitsua da, baina unibertsitatean jokatzen da partida. Unibertsitate onak ditugu, baina asko hobe daitezke berrikuntzari dagokionez. Baliabideak bideratu behar genituzke; dirua ere bai, baina ez hori bakarrik; arreta jarri beharko genuke unibertsitateak eraldatzeko, benetako berrikuntza agente bihurtzeko.
Gipuzkoan proiektu jakinen bat ikusten duzu inportantea?
Gipuzkoan denon artean konpondu beharreko arazo bat ikusten dut: azpiegiturekin lotutako proiektuak. Gizarte hau konektibitatea dela uste dut, ez bakarrik teknologikoa, baita fisikoa ere. Komunikazio edo garraio linearen mapatik kanpo gelditzen bazara, galduta zaude munduan. Nik ez dakit proiektu hau ala bestea egin behar den; horretaz dakitenek erabaki beharko dute, baina lehen aipatutako aniztasunak, kasu honetan, kezkatu egiten nau. Gehiegikeria horrek, kakotx artean esanda, gauza batzuetarako hain ona izanik, beste gauza batzuetarako paralisia ekartzen du.
