Aretxabaletan, mendi ingurune eder batean dago Etxezuri baserria. Ardiak eta behiak dituzte bertan. Idiazabalgo gazta egiten dute, eta, orain, behi gazta egiten hasi dira. Haragitarako behiak ere badituzte. Euskal kulturaren ikur garrantzitsu izan diren milaka baserri txikiren adibide bat besterik ez da. Baserri horietako nekazari eta abeltzainen behar eta eskakizunei erantzuten dihardu EHNE sindikatuak urte askoan. Dena den, gaur egun hainbat arazo dituzte sindikatuaren barnean, batez ere, Gipuzkoan. Eredu aldaketa eta Euskal Herri mailako egitura izango duen sindikatua aldarrikatzen dute hainbat kidek. Etxezuri baserriko Jon Murgiondo da horietako bat. Zuzendaritzako kide izan da, duela gutxi dimisioa eman duen arte: "Azken urteetan, espezializaziorako eta ekoizpen handietarako joera egon da, eta, ondorioz, sindikatuan ere botereguneak sortu dira". Interesen arteko talka dagoela gaineratu du. "Boteregune" horiek amaitu, eta "baserritar txiki askoren eredua" sortu nahi dute.
Murgiondok ez ezik, zuzendaritzako beste bost kidek ere dimititu dute azken hilabeteetan. Egun, 11 kidetik lau gelditzen dira zuzendaritzan, batek ez baitu parte hartzen. Lau kideren artean, zuzendaritzan erabakiak hartzeko quorumik ez dago. Hori dela eta, lehenbailehen Gipuzkoa mailako kongresua egitea eskatu du Murgiondok, baita sindikatuaren egungo ildoarekin ados ez dauden beste hainbat kidek ere. Horien artean daude Maite Aristegi EHNEko idazkari ohia, eta Iñaki Lazarobaster eta Marije Intxausti EHNEko Gipuzkoako presidente izandakoak. Joxi Azpillaga da eredu aldaketa eskatzen duten horietako beste bat; sindikatuaren barnean hausnarketa sakona behar dela adierazi du: "Horretan, nekazari guztiek parte hartu ahal izango dute".
Desadostasunak
Murgiondok azaldu du arazoaren oinarrian nekazaritza eta sindikatu ereduari buruzko "desadostasunak" daudela: "Oso zaila zen sindikatuaren egunerokotasunarekin jarraitzea, barneko giroa oso txarra zelako. Azaroan egin behar zen kongresua, baina, arazoari konponbidea bilatzeko, sei hilabete atzeratzea erabaki zen. Tarte hori pasatu da, eta ez da ezer egin; kongresua egiteko borondaterik ere ez dago. Baina ni ez nengoen prest egoera kaotiko horretan jarraitzeko; hori mozteagatik eman nuen dimisioa zuzendaritzan". Halere, bai Azpillagak eta bai Murgiondok ere garbi dute beren helburua ez dela sindikatua zatitzea. "Bi ikuspegi daude; biak mahai gainean jarri, eta EHNEko kideek erabakitzea nahi dugu. Pertsonen arteko arazoak daudela diote batzuek, baina hori ez da horrela. Gatazka ez da oraingoa, aspalditik dator".
Duela bost urte sartu zen Murgiondo EHNEn. "Baserrian gelditzea erabaki nuenean sartu nintzen sindikatuan, eta zuzendaritzako kide izatea egokitu zitzaidan". 2008an zuzendaritzan jende gazte eta berria jarri zuten, sindikatuarekin harreman gutxi izan zuena; "arazo pertsonalak" gainditu eta sindikatuak aurrera egitea zen helburua. "Jende berria jarri arren, azkenean, aurretik zeuden arazo horiek azaleratu egin dira".
Azken urteetan administrazioak ere "espezializazioa" eta "ekoizpen handiak" bultzatu dituela uste du Murgiondok: "Ekoizpen kostuak handitu egin dira; beraz, etekinetarako tarteak ere txikitu egin dira. Etekinak lortzeko ekoizpen handietara jo da. Ondorioz, iraunkorrak ez diren ereduak sortu dira; batzuek hortik onurak atera dituzte, baina besteek horren ondorio txarrak jasan dituzte".
Ekoizle handien "indarra"
Sindikatuaren barnean sektore batzuek indar handiagoa dutela ere azaldu du Murgiondok. "Horiek boterea hartzen dute. Azkenean, 1.200 kideren ordezkaria da sindikatua, baina indarra dutenen interesak hartzen dira kontuan". Azpillagak uste du ekoizle handiek izan dutela leku gehien Gipuzkoako EHNEn, batez ere sektore zehatzek: esnea, haragia eta basoak aipatu ditu. "Ahalmena dutelako eta oso espezializatuta daudelako, horiek egin dute indarra sindikatuan. Aurrera begira hori aldatu behar dela ikusten dugu, gizartea eta sektorea ere aldatzen ari direlako".
EHNEren egitura zaharkitua gelditu dela pentsatzen du Azpillagak. "Sektorean bilakaera ematen ari da, eta EHNEk ez du asmatu egoera berrira egokitzen; egitura zaharkitua gelditu da". Egungo krisi ekonomiko eta identitarioaren ondorioz bide berriak irekitzen ari direla dio. "Elikadura burujabetzaz eta kontsumo lokalaz hitz egiten da; sektorea erakargarri bihurtzen ari da hiriko jendearentzat. Baina ekoizpen modu berriei lekua egitea kostatzen ari zaio sindikatuari".
EHNEko kideek garbi dute nekazaritza "burujabea" eta "menpekotasunik gabea" nahi dutela. Ekoizpenean eta salmentetan menpekoak bihurtu direla azaldu du Murgiondok: "Ez gara gai izan ekoizten dugun hori zuzenean saltzeko; arlo horretan lan egiten saiatu gara EHNEn azkenaldian. Saltzeko beste bide batzuk garatu dira. Esaterako, kontsumo taldeak bultzatu ditugu". Murgiondok azoketan eta baserrian saltzen du gazta. Harategi eta denda txiki batzuekin ere lan egiten du. Horrez gain, Aretxabaletako kontsumo talde batean ere badago. Harategi txikiekin lan egitea kontsumitzailearengana iristeko bide laburra dela uste du, nahiz eta salmenta zuzena ez izan. "Bestela, banatzaile handiek kontrolatzen dute merkatua, eta horiek ezartzen dituzte prezioak; ekoizleontzat etekin tarte txikia geratzen da, eta kontsumitzaileentzat, prezio altuak. Ahalik eta salmenta zuzenenarekin, bitartekariak kendu eta kostuak jaisten dira".
Azpillagak adierazi du nekazaria agroindustriaren menpe dagoela: "Nekazariok ez gara gai izan produktuei prezioa jartzeko, eta langile soil bihurtu gara. Horrek etsipena ekarri du, irabazi txikiak eta baserri asko ixtea azken 30 urteetan. Horren aurrean, nekazariak autonomia berreskuratu behar du".
Euskal Herrira begira
Nekazaritza ereduaz gain, sindikatuaren beraren egitura aldatzeko premia ere aldarrikatu dute Azpillagak eta Murgiondok. "Boteregune" eta "sektorialismo handiak" daudenez, herrialde bakoitzean boteregune horiek galtzeko "beldurra" dagoela dio Murgiondok. "Denok ados gaude Euskal Herri mailako sindikatua nahi dugula. Lehenengo Gipuzkoa barneko gatazka konpondu behar dela diote batzuek. Gure ustez, berriz, Gipuzkoako EHNE agortuta dago, egungo egoeran baserritarren beharrei ez baitie erantzunik ematen; gatazka gainditzeko bidea Euskal Herri mailako egitura sortzea da, probintzialismoa gaindituz".
Lurralde bakoitzak bere ezaugarriak izan arren, Murgiondoren hitzetan, batak bestearen beharra du. "Araban zereala dago, eta guk hori behar dugu animalientzat; Arabako eta hemengo baserriak desberdinak dira, baina ikuspegi global batetik begiratuta, batera funtzionatu behar dugu". Izan ere, askotan kanpoko lehengaiak erosten dira bertakoak baino merkeagoak direlako, bertakoei konpetentzia eginez. "Bertakoen artean aliantzak eta elkarlana behar dira. Ekoizle txiki askoren ereduaren alde gaude gu; ez ditugu nahi herrialde bakoitzean bi ekoizle handi". Arazoa Gipuzkoan azaleratu den arren, eztabaida beste herrialdeetan ere eman behar dela pentsatzen du.
Krisia, aldaketarako unea
Krisi garaia aldaketarako unea dela gaineratu du Murgiondok: "Sistema honek porrot egin du, baina ez baserrietan bakarrik, eraikuntzan, bankuetan, enpresetan… Gipuzkoako EHNEn egin beharreko hausnarketaz ari gara, baina gizartean ere egin beharko litzateke. Beste eredu batzuk abian jartzeko garaia da".
Gizartearen krisi identitarioarekin nekazaritza sektorea jendea erakartzen ari dela adierazi du Azpillagak, baina "egitura txikietara" doa jendea: "Orain arte egin den ekonomia ez da erreala izan. Erreala dena da elikagaiak ekoiztea. Gizarte batek burujabe izan nahi badu, eta herri bezala funtzionatu, beharrezkoa da elikagaien ekoizpena lehentasunezkoa izatea. Orain arteko sisteman, hori ez da lehentasunezkoa izan. Krisi honek eramango gaitu errealistak izatera eta nekazariei behar besteko balioa ematera".