Kirol munduan eskarmentu handia du Etor Mendiak (Lazkao, 1968). Kirolari gisara, batetik —berriki Espainiako neguko triatloi txapelketan bigarren geratu da beteranoetan—, baina baita prestatzaile modura ere. Orain, pilotarien alderdi fisikoa lantzeko arduradun da, Asegarce enpresan.
Noiz eta nola hasi zara pilota munduan prestatzaile?
Gabonen aurretik, Asegarcekoek esan zuten Gipuzkoan prestatzaileren bat nahi zutela. Orduan, prestatzailerik gabe zeuden. Ordu arte, prestatzaile bakarra zegoen, eta bera mugitzen zen herrialdeetara. Nonbait, horrek ez zuen oso ondo funtzionatzen, eta lekuan lekuko bat jarri nahi zuten.
Eta enpresako pilotari gipuzkoarren prestatzaile jarri zaituzte.
Hori da, Gipuzkoako eta inguruko pilotariena. Urteko lehen astelehenean, Tolosako Usabal kiroldegian geratu ginen, entrenamendu bat egiteko. Lau pilotari eta Ruben Beloki bera azaldu ziren. Saiotxo bat egin genuen, eta badirudi gustura geratu zirela; ikusi zuten menderatzen genuela kirola eta ezaugarriak ezagutzen genituela. Orain, taldean dauzkat Saralegi, Olaetxea, Mendizabal, Albisu eta Aimar Olaizola ere bai, gipuzkoarren taldean, Hondarribian bizi delako.
Astirik izan duzu egitarauren bat lantzeko?
Lehenengo lana hasierako ebaluazio bat egitea izan da, erresistentziaz, indar aldetik eta abiadura aldetik nola dauden ikusteko, eta gero plangintza berezitua egiteko. Kirolaren ezaugarriengatik ere nahiko korapilatsua da prestaketa jakin bat egitea. Orain taldean dauden pilotarietatik, bat ez da ari ia batere jokatzen; bi ordezko moduan daude, eta, ostegunera arte, ez dute jakiten asteburuan jokatu behar duten ala ez; Albisu eta Aimar asteburu oro jokatzen ari dira... Alde horretatik, konplexua da.
Nola ikusi dituzu, sasoi aldetik?
Beste arazo bat ere izan dugu: aurretik zegoen arduradunak ez digu aparteko informaziorik utzi. Enpresan mediku bat badago, baina ez zuten erabiltzen esfortzu probak egiteko. Orduan, enpresan ez daukate informazio hori, eta ondo edo gaizki dauden esateko ez daukat alderaketa egiterik. Orain nola dauden dakit, eta horren arabera hasi beharra daukat neurtzen. Haien egoera ona zein den ez dakit. Test bateria bat eratzen ari gara, alderaketa bat egiteko eta garapena ikusteko.
Pilotan ez dago denboraldi-aurrerik: urte guztian jokatzen dute. Nola prestatzen da pilotaria? Noizko jarri sasoian, erritmoa noiz lasaitu...
Zailtasuna hor dago. Pilotariak berak ere, bikoteka ala buruz buru jokatu, entrenamenduak oso desberdinak ditu. Bakoitzaren ezaugarrien arabera eta helburuen arabera hasi behar da, eta txapelketa jakin bati garrantzi handixeagoa emanez. Beste kiroletan denboraldi-aurrea dago: hasiera eta bukaera jakin bat dauzkate. Pilotan ez, baina garrantzi gutxiago ematen diegun tarte horiek baliatu behar dira denboraldi-aurreko lanaren antzekoa egiteko. Hamabi hilabetean, urtea joan eta urtea etorri, zaila da beti goren mailan egotea.
Txapelketez gain, torneoek ere badute pisua, gero.
Pilota orain dagoen eran, pilotariei partidak jokatzea interesatzen zaie, partidako daukatelako soldatatxo bat; hilekoa baino handiagoa ateratzen dute jokatutako partida kopuruaren arabera. Txapelketak garrantzitsuak dira, baina udako torneoei ere garrantzia ematen diete, dirua irabazteko aukera dutelako.
Gero, sentsazioka mugitzen den kirol bat da. Nahiz eta sasoi aldetik ondo egon datu objektiboetan, frontoian agian ez da eroso eta konfiantzarekin sentitzen, eta hobekuntza fisikoa ez da hain nabarmena izaten frontoian. Alde psikologikoa garrantzitsua da. Kirol honen zailtasuna hori guztia uztartzea eta aurretik egiten den lana kantxan erakustea da.
Pilotarien garapenaren daturik ez eduki arren, beste kirolari batzuen erreferentziak badituzu. Atleta gisara, pilotariak zer moduz daude?
Kirola bera askoz gogorragoa da, azken 10-15 urteotako bilakaera ikusita: azkarrago jokatzen da, intentsitate handiagorekin; partidak askoz berdinduago daude, haien arteko maila asko orekatu delako. Alde horretatik, hobekuntza nabarmena izan da. Garai batean, herri kirolekin pareka zitekeen, mentalitate aldetik: prestakuntza fisikoari garrantzi handirik ez zitzaion ematen; asko jatea ondo jatea baino garrantzi- tsuagoa zen; sagardotegira joatea ondo ikusita zegoen; erresistentzia lantzeko mendi buelta bat ematen zen, besterik gabe... Ez zegoen aparteko antolakuntzarik prestaketa aldetik. Informazio eta datu bilketaren lehenengo erreferentzia Bartzelonako Olinpiar Jokoek markatu zuten. Pilota Euskal Herriko kirola izanda, ikusi zuten bazegoela aukera etekina ateratzeko, eta, nola domina aldetik garrantzi handia ematen zaion, ADO planean sartu zen. Ruben Beloki bera plan horretan egon zen, eta haiek izan ziren prestakuntza serio bat aurrera eramaten lehenengoetarikoak.
Pilotariak gero eta atletagoak dira; 1992an hasi zen bilakaera: azkarragoak dira, erresistentzia handiagoa dute, potentzia handiagoa. Orain, pilotariekin lan egiten duzunean, atletekin ari zara. Lehen, tripa pixka bat edukitzeak berdin zion, beso handiak izan eta pilota atzera botaz gero.
Frontoiko lana eta prestaketa fisikoa nola uztar daitezke?
Beste borroka hori da. Bereizita daude alderdi fisikoa eta teknikoa, frontoiko lana eta kanpokoa. Frontoikoa aztertu nahi dugu lehenengo, zer entrenamendu mota egiten duten ikusi, han egiten dutena eta gero nik bideratu behar dudana osagarriak izateko eta elkarri oztoporik ez egiteko.
Esku pilotak zer ezaugarri fisiko behar ditu, berez?
Garrantzitsu bat badu, landu ezin daitekeena: azkartasun mentala, erabakiak hartzeko. Goi mailako kirolean jokoaren irakurketa deitzen den hori. Azkartasuna eta abiadura bai, erreakzio abiadura edo pilotara iristeko mugimendu abiadura ere bai, baina gehiago da azkenean erabakitzea. Badirudi batzuk pilotari bizkorrak direla eta hanka oso onak dituztela, baina askotan ez da izaten besteek baino abiadura handiagoa dutelako, egoerari aurre hartzen diotelako baizik; aurkariak pilota nola bidali behar duen ikusteko gaitasuna dute. Bestela, kirolaren beraren ezaugarria erresistentzia ona izatea da, eta goiko ataleko potentzia. Abiadura ere bai, baina erabakitzeko abiadurarekin lotuta.
Eskuak lantzeaz zu arduratzen zara?
Ez. Hori haien lana da. Oso korapilatsua da. Askotan, faktore mugatzaile handia izaten da eskuena buru konfiantzarako.
Oro har, kirola egiteko gero eta ohitura handiagoa dago gizartean. Kemen kirol osasunerako zentroan nabaritu duzue jendeak laguntza berezitua edo entrenamendu programak gehiago eskatzen dituela?
Bai, nabaritu izan dugu. Hasierako urratsak egiteko jendeak laguntza eskatzen du. Baina garai batean Behobia zen gorena, eta orain badirudi edozeinen esku dagoela eta ez dela laguntzarik behar. Sortu ziren Aizkorriko mendi maratoia, Beasaingo Ehunmiliak ultratraila... Jendeak oraindik errespetua badie, baina horiei ere galduko zaie urte batzuk pasatu ahala. Proba batzuk astakeria direla esaten da, baina astakeria behar bezala ez egitea da: prestatu gabe joatea.