A. Arzallus
Espainiako Gizarte Segurantza enpresa bat balitz, aspaldi legoke kiebran. Baina estatuaren babesa du, eta horrexek salbatzen du. Gauza da kontuak ez datozela bat pentsioekin. 2010az geroztik, diru sarrerak ez dira gastuak estaltzeko adinako...
Olatz Mitxelena
Abenduaren 20a ez da data hutsala Pasaiako arrantzaleen komunitatearentzat. Halako egun batez, 1998. urtean, Marero itsasontzia desagertu zen, eta, harekin batera, zortzi arrantzale pasaitar. Horregatik, Pasaian data oso esanguratsua delako, Javier Mazpulek eta Ana Mari Benitok egun hori aukeratu zuten elkarlanean ondu duten liburua aurkezteko.
Naufragios en la costa vasca 1976-2016 izenburupean, azken 40 urteetan euskal itsasertzean gertatu diren 43 naufragioen gaineko dokumentazioa bildu eta argitaratu berri dute, Elkarrekin, Txertoa bildumaren barruan. "Oso garrantzitsua iruditzen zitzaigun aurkezpena egun berean egitea", adierazi du Benitok, eta gaineratu du eguna zehaztu aurretik ere argi zutela liburuaren lehen aurkezpena San Pedron egin behar zela, "naufragio eta naufrago pasaitarren zenbatekoa handia delako".
Izan ere, Pasaiako azken urteetako naufragioen kronika beltzean Marero ez da izen bakarra. Carreira ontzia bi urte lehenago hondoratu zen, 1996. urtean. Hamar arrantzale hil ziren hartan. Liburuaren aurkezpenean itsasoan bizitza galdu duten denak gogoratu zituzten —horietako 21, pasaitarrak—.
Arrantzaleak soilik ez
San Pedroko aurkezpenean Marero eta Carreira-ren naufragioak ekarri zituzten gogora, han bildutako senideen aitortza gisa, baina ez horiek bakarrik. Javier Mazpulek Gulstrav Trader eta Mareike B ontzienak nabarmendu zituen. Izan ere, Mazpulerentzat, Gulstav Trader-en naufragioa da guztietan esanguratsuena.
1979. urteko abenduaren 19an, Jaizkibelgo mendi-hegalean hondoa jo, eta itsasontziaren poparia eta zubia harkaitzetan trabatuta geratu ziren, urte luzez. "Zortzi urtetan zehar joan nintzen bertara, argazkiak egitera. Telegrama batzuk ere topatu nituen, oraindik etxean jasota dauzkadanak".
Ondoren gertatu zirenak ere memorian ederki iltzatuak ditu Mazpulek: "Punta Ondartxo atoiontzia laguntzera irten zen, baina, zoritxarrez, olatu erraldoi batek bi praktiko eraman zituen berekin". Manu Herrero eta Maximo Pedrosa antxotarrak ziren. Aitzitik, eta zorionez, Gulstav Trader ontziko tripulazioa osorik irten zen bizirik. Ez edonola, hala ere. "Lehen unean desagertutzat eman zituzten, bai itsasontzia eta baita eskifaia ere", gogoratu du. Gaua zen, eta merkantzia ontziko marinel batek, kapitainaren aginduaren kontra, lurrera jauzi egin zuen, eta Jaizkibel mendian gora igo zen Donibaneko Larrabide auzora iritsi arte. "Gure Kabia baserriko atea jo, eta laguntza eskatu zuen marinel portugaldarrak. Berari esker erreskatea egin zen, eta onik irten zen eskifaia osoa. Oso naufragio txundigarria izan zen".
Mazpulek gordeak zituen orduko argazkiak eta prentsa-ebakinak, 1976. urteaz geroztik naufragioekin zerikusia zuen guztia jasoa duelako. Dokumentazio hori izan da, hain zuzen, orain argitaratu duten liburuaren oinarria.
Dokumentazioa osatzeko, baina, hemeroteketan "urpekaritzan" aritu direla azaldu du Benitok. "Baionako liburutegiak lana asko erraztu digu", nabarmendu du. Kofradietan ere bildu dute materiala, eta baita Pasaiako Portuko Itsas Kapitaintzan ere. "Bertan ontzien gaineko datu zehatzak jaso ditugu: itsasontzi mota, zein ontziolan eraiki zuten, urtea, armadorea...".
Liburua, hala ere, datu bilketa baino askoz gehiago da. Naufragioen ikuspegi humanoari toki egin diote argitalpenean, betiere gaiak duen "karga emotiboa" kenduta.
Horrez gain, naufragioak zergatik gertatzen diren aztertu dute. Ondorioa, zentzu horretan, argia da: "Gutxitan egoten da kausa bakar bat". Denboraleek eragina dutela zalantzarik ez da, baina, Benitok ohartarazi duenez, badira bestelako eragileak: "Motorraren mantentze falta, aingura bolaren akatsak, eta giza faktorea, askotan aitortu nahi izaten ez dena, baina naufragio askoren iturburu izaten dena". Itsasoan lan baldintzak ez dira xamurrak, eta, askotan, segurtasunari ez zaio behar adina arreta jartzen, Maro-ren naufragioa adibide (2008. urtean): "Merkantzia ontzia Baionatik Pasaiara zetorrela, kapitaina lotara joan zen, eta pilotu automatikoaren akats bat zela medio, itsasontziak Jaizkibelgo arroketan bukatu zuen".
Zaletasunak elkartuta
Argazkilari afizionatua, urpekaria eta, oro har, itsasoaren eta itsasontzien maitalea da Javier Mazpule. Aitak 1976. urtean Grosen hilabeteetan hondartuta egon zen Modern Express itsasontzia ikustera eraman zuenetik jarraitzen du gaia pasioz.
Ana Maria Benito, berriz, historialari eta arkeologoa da, eta bere ibilbidea itsas arkeologiari lotuta dago aspalditik. Hondarribiko eta Getariako portuen historia idatzia du, eta, horrez gain, Getariako Iturritxikiko urpeko indusketetan parte hartu zuen. Getariako indusketetan ezagutu zuten elkar Benitok eta Mazpulek, eta ordutik ari dira elkarlanean, naufragioen gaineko "bibliografian hutsunea handia" dela jabetuta.
Horregatik, liburua kaleratu ondoren ere ikertzen jarraitzen du bikoteak, eta dokumentazioa pilatzen, noizbait XX. mendearen lehen erdian gertatu ziren naufragioen gaineko liburua argitaratzeko itxaropenez.
Asier Imaz
Tolosako Kaleko Eskolak ateak zabaldu nahi ditu. Tolosako Gazte Asanbladako kideek 2017ko maiatzean okupatu zuten lokala. Orain, eragile eta norbanako gehiagori zabaldu nahi die: "Lokal honek funtzio politiko bat bete behar duela iruditzen zaigu".
Eskolaratzea erabaki duten lehen bi eragileen artean Ikasle Abertzaleak (IA) eta Tolosako Neska Taldea (TNT) daude. "Nazio mailako antolakuntza baten barruan gaude; beraz, bertatik etortzen diren lanketak aurrera eramaten ditugu. Hala eta guztiz ere, ...
Asier Perez-Karkamo
Basahuntzak balira bezala, haitz batetik bestera jauzika, enborretatik gora eta behera, orain bizikletaren atzeko gurpilaren gainean zutik, orain aurrekoan buruz behera jarrita. Gainontzekoentzat fisikaren eta logikaren mugei muzin egitea litzatekeena bike-trialeko pilotuentzat oreka kontua baino ez da. Eta orekaz asko dakite Irene Caminos tolosarrak eta Ion Areitio hondarribiarrak. Azaroan, Txinako Chengdu hirian, munduko txapelketan hirugarren geratu ziren biak.
Ane Olaizola
Aiako Ibarrola Testaje Zentroak hamar urte baino gehiago daramatza lanean, baina, joan zen ekainean, Gipuzkoako Foru Aldundiak hainbat berrikuntza egin zuen hango azpiegituretan, eta bide berri bati ekin zion zentroaren jarduna kudeatzen duen EHAHE Euskadiko Haragi Abelgorriaren Hazleen Elkarteak. Ordura arte, soilik hazitarako edo bizitzarako izango ziren idiskoen hautaketa egiten zuten zentroan; baina, ekainetik, haragitarako idiskoak ere testatzen dituzte bertan. Era berean, enkanterako gune bat ere prestatu dute, eta, hain zuzen, joan zen abenduaren 17an egin zuten lehenengo salmenta.
Aitziber Arzallus
Gutxienez 500 urte dira Azpeitian lehenengoz kaleko zezena atera zutela. Behintzat, 1518koa da idatzizko lehen aipamena, Imanol Elias Odriozola historialari zenak herriko Udal Artxibategian topatutakoa. Aurtengoa ospakizun urtea dute, beraz, ohitura horren zaleek. Urteurrenaren harira propio sortutako herri batzordeak hilabeteak daramatza lanean, ahalik eta egitarau txukunena osatzeko helburuarekin. Aitor Bereziartua (Azpeitia, 1990) Zezen Beltz elkarteko kidea da herri batzorde horretako partaideetako bat.
Hasteko, gauza bera al dira kaleko zezena eta sokamuturra?
Asier Zaldua
Irimo mendiaren magaletik zaintzen du Urretxu, eta herrira lehen aldiz hurbiltzen diren guztien begiradak erakartzen ditu. Herritarrek ere egunero ikusten dute Ipeñarrieta izeneko jauregia. Alde batetik, haren tamaina handiagatik, baina, bestetik, baita kokapen estrategikoa duelako ere, magnetismo berezia izateaz gain.
Ane Olaizola
Urola Erdia, Urola Garaia eta Debagoiena eskualdeak batzen ditu Ignaziotar Lurraldeak. Turismo sustapenerako eta dinamizaziorako proiektua da, eta Europako lekuen bikaintasuna saritzen duen Eden sarietako bat jasoko du martxoan. Hain zuzen ere, Espainiako saria eskuratu du Ignaziotar Lurraldeak. Kultur turismoa izan da aurtengo sarien ardatza, eta Ignaziotar Lurraldea aukeratu dute bideragarria delako, babes soziala, teknikoa eta politikoa duelako, eta lurrean nahiz haren gainean dauden ondasunetan oinarritutako proposamena delako.
Loiolako santutegia
Arkitektura barrokoa. Loiolako santutegia Azpeitian dagoen monumentu gunea da. Erdi Aroko dorretxearen inguruan elkartzen diren eraikinek osatzen dute, eta basilika da hango ondarerik adierazgarriena. XVII. mendean hasi ziren eraikitzen, Loiolako San Ignazioren omenez eta haren jaiotetxetik gertu. Arkitektura barrokoa du.
Arantzazuko santutegia
Arte garaikidearen ikur. Oñatiko mendietako ingurune naturalean dagoen monasterio frantziskotarra da Arantzazuko basilika. Bere historian hiru sute handi jasan ditu (1553an, 1622an eta 1834an), eta horren ondorioz beste horrenbestetan eraiki behar izan dute. 1951n basilika berri bat egitea erabaki zuten. Arte garaikidearen ikur bihurtu da.
Antiguako baseliza
Euskal Herriko ermiten katedrala. Gipuzkoako barrualdeko lehen parrokia da, eta Euskal Herriko ermiten katedral gisa hartzen da Zumarragakoa. Elizari buruzko lehen dokumentuak 1366. urtekoak dira, eta estilo erromanikoaren adibide argia da. Eraikinaren ezaugarririk deigarriena da egurrezko barrualdea duela. Zumarragako parrokia izan zen 1576. urtera arte.
