Albisteak

Anubis ginebra, munduko London Dry onenen pare
2015-09-182015-09-23Albisteak, Gizartea

Anubis ginebra, munduko London Dry onenen pare

Abenduaz geroztik, Euskal Herrian eta, zehazki, Bizkaian sortutako ginebra berri bat dago merkatuan: Anubis. London Dry motako ginebra hori pixkanaka ari da bidea irekitzen, ekoizle eta marka handiekin lehiatu nahian. Sustatzaileak "oso pozik" daude harrerarekin. 3.000 litro jarri dituzte jada merkatuan, zuzeneko salmenta bidez gehienetan, eta nazioartetik ere iritsi zaizkie eskariak, besteak beste, Herrialde Katalanak, Belgika eta Italiatik.

Anubis ginebraren sustatzaileetako bat da Eduardo Fernandez Agirre, eta 15 urte baino gehiago eman ditu koktelgintzako eta ostalaritzako sektorean lanean. "Festa, koktel eta abarretarako, koktel egileak eta zerbitzari espezializatuak eramaten genituen; askotan, ginebra marka handientzako prestatutako festetan aritzen ginen lanean. Gin-tonicak nola prestatu erakusten genuen, eta ohartu ginen ez zegoela Bizkaiko ginebrarik; Euskal Herrikoak bai, Gipuzkoako bat eta Arabako beste bat, baina Bizkaikorik ez". Hortxe piztu zen grina.

Linea klasikoko ginebra

Arabako Acha destilategian egiten dute Anubis. Fernandez Agirreren arabera, argi zuten nolako ginebra nahi zuten, baina, halere, bi urte behar izan zituzten formula egokia topatu arte. "Bagenekien zer nahi genuen, eta baita zer ez genuen nahi ere. Ginebra lehorra bilatzen genuen, apaingarririk gabea, lore eta fruitu zaporerik gabekoa. Linea klasikoko ginebra bat da, betiko ginebra kontsumitzaileari begira egindakoa".

Bi urte eman zituzten formula egokiaren bila. "Hogei bat dasta antolatu genituen, bai Bilbon eta bai kanpoan". Merkatuan dauden hainbat ginebra eta eurek egin asmo zutenaren prototipoa aurkezten zituzten itsuan egindako dastetara. "Horrek ideia bat eman zigun jendeak gustuko zuenari buruz, eta horrekin eta guk nahi genuena eta nahi ez genuena argi edukita, Anubis ginebraren formula topatu genuen".

London Dry motako Premium ginebra bat da Anubis, %100ean destilatua. "Koloreztatzailerik eta esentziarik gabe egina dago, zaporea zuzenean fruituetatik hartzen du, eta %100 alanbikean destilatua dago. Horrek jada produktu on bat bermatzen du", azaldu du Fernandez Agirrek. Baina horri elementu guztien arteko oreka gehitzen dio Anubis ginebrak. "Ginebra zaporea du, ez limoi zaporea, ez ipuru zaporea... ez dago besteen gainetik gailentzen den zaporerik. Anubis edaten duen jendeak ginebra goxoa eta leuna dela esaten du".

Nerbioi ibaiko ura, bost aldiz destilatutako alkohola eta ipurua dira Anubis ginebraren oinarriak —ginebra batek %18-20an eraman behar du ipurua—, baina beste osagai ugari ere baditu, bakoitza bakarka destilatutakoa. Asentsio belarra, kardamomoa, kanela, izpilikua, martorria, curaçaoa, loto lorea, iris lorea, limoi azala eta azala, papiroa eta pomeloa. "Osagai batzuk exotikoak dira, besteak ohikoak, baina guztien arteko oreka lortu dugu".

Merkaturatzea

Anubisaren merkaturatzearekin buru-belarri dabiltza. "Oraingoz, komertzializazioa guk egiten dugu, gehienetan bitartekorik gabe, eta hainbat delicatessen dendatan ere bagaude. Ostalaritzakoak dira gure bezeroak, eta oso eskertuta gaude ostalari txikiekin; gure bezero onenak dira. Tantaka sartu nahi dugu merkatuan, pixkanaka baina sendo, epe luzera irauteko asmoarekin".

Ostalari txikiekin lan egiteak produktua ondo ezagutaraztearen abantaila ematen die Anubisekoei. "Produktua saltzeaz gain, bere ezaugarriak nabarmentzen dizkiegu, eta gin-tonic on bat nola prestatu erakusten diegu. Gin kopuruak berebiziko garrantzia du, eta ginebrari etekina ateratzeko ezinbestekoa da gin-tonic bat ondo egiten jakitea".

Gin-tonica boladan dagoen edaria da, eta txanpa hori baliatu nahi dute. "Ginebra konbinatuetan edaten bat batez ere, baina ginebra on bat bakarrik ere edan daiteke. Eta garai onean dago orain ginebra; gelditzeko etorri den likore bat da".

Jatorrietara itzuli nahi izan dute Anubis ginebrarekin, betiko ekoizpen moduetara. Eta horri zor dio izena ere. "Egipton egin ziren lehen destilatzeak, batez ere perfumegintzan, eta hortik dator izena. Anubis berpiztearen jainkoa da, eta guk jatorrizko ginebraren berpiztea irudikatu nahi izan dugu". Bestalde, lauburu batek laguntzen dio Anubisen irudiari. "Hemengo ezaugarri bat sartu nahi genion; hemengo produktu bat da, Bizkaikoa, eta hori garrantzitsua da guretzat".Ginebra kontsumitzaileei deia egiten die Fernandez Agirrek. Eman diezaiotela aukera bat Anubis ginebrari. "Ez dira damutuko".

d

ESKAINTZAREN DATUAK

Ekoizlea. Anubis Gin.

Telefonoa. 634-94 72 34.

Eskaintza. Botila 25 euroan, irailaren 23ra arte.

Eskaintza. www.euskalherrikoplaza.com.

2015-09-182015-09-18gipuzkoa

Lau loraldi Landare ureztatzeko

Mende erdi darama errugbiak Landare ureztatzen, Hernanin. Agerikoa da; errugbi zelaira iristearekin batera, urteurrena gogorarazten duten afixak daude nonahi. "Ez nahastu, ez da elkartearengatik; nik ere 50 urte bete ditut aurten, eta denak ospakizune...

2015-09-172015-09-23Albisteak, gipuzkoa

Palestinako emakumeak, euskaldunen begietatik

2013an Araba, Bizkai eta Gipuzkoako hamar emakumek Palestinako lurralde okupatura bidaia egin zuten, han emakumeen eskubideen alde garatzen duten lana ezagutzeko. Bidaiaren emaitzetako bat da Sareak ehuntzen erakusketa; igandera arte Usurbilen ikusi a...

2015-09-172015-09-23Albisteak, gipuzkoa

Antzerkiaren bidez, bizikidetza hobetzea helburu

Mai Gorostiaga eta Elena Aranbarri aktoreek euskal gatazkaren inguruan gogoeta egitera eramango dituzte ikusleak, Eta hik zer? obrarekin. —Irudian, Eibarren egindako emanaldia—. Antzerki forumak sei antzezlan labur biltzen ditu, eta egunerokoan ohikoak diren hainbat egoera islatuko dituzte aktoreek. Ikusleek atal bakoitza aldatzeko aukera izango dute, bizikidetza hobetzeko proposamenak eginez; gero, aldaketok antzeztu egiten dituzte. Donostia2016 egitarauaren barruan, asteartean egingo dute euskarazko saioa, 2016 gunean. Aurrez izena eman behar da.

Korapilorik gabeko zapiak
2015-09-112015-09-16Albisteak, Kultura, Sailkatugabeak

Korapilorik gabeko zapiak

Dantza egin nahi zuten. Dantzatu ziren, eta dantzatzen dira. Danborradan atera nahi zuten. Atera ziren, eta ateratzen dira. Pixkanaka eta aparteko gatazkarik gabe eman dute pausoa Donostiako Kresala elkarteak, Tolosako Udaberrik eta Zumarragako Irrintzik: emakumeek ere parte hartzen dute hasieran gizonezkoak bakarrik zebiltzan jaietako ekintzetan. Emandako pauso horrengatik, hain justu, Hondarribia Berdintasun Hiria saria jaso berri dute hirurek Jaizkibel konpainia parekidearen eskutik. Izaskun Larruskain konpainiako kapitaina ziur da eurak ere iritsiko direla horretara: "Beste toki batzuetan urratsak egiten ari dira: Leitzan, Beran... Eta guk ere badakigu lortuko dugula. Ez dugu plastiko beltzen hiria izan nahi, berdintasunaren hiria baizik".

Hondarribiko kultur etxeak hartu du saria emateko ekitaldia, hain justu, alarde egunerako entseguaren aurretik, joan den ostiral iluntzez. Kanpoan bildu dira Jaizkibelgo kideak. "Bederatzietan, hemen", esan diete arduradunek parte hartzaileei. Kultur etxe kanpoko txaloak barrura lekualdatu dira orduan, eta oholtza gainean, Larruskainen eskuetatik saridunen lepoetara igaro dira Jaizkibel konpainiaren zapiak. Korapilorik apenas duten zapiak dira; adostasunez, berdintasunerantz egindako bideen ikur.

Eskerra eta poza daude saridunen hitzetan, eta, begi bustiak publikoaren artean, Garazi Artetxe Udaberriko ordezkariak hitza hartzean: "Jaizkibelek sortutako sari hau Jaizkibelek berak jaso beharko luke. Zuei emango genizueke jaia eta berdintasuna uztartzen duen edozein errekonozimendu. Urtetan eta urtetan begi askorentzat duintasunaren eredu izateagatik, zuen herrikide askorentzat hala izan ez bada ere. Balio dezala egitasmo honen oihartzunak begi horiei guztiei benda kendu, eta Hondarribia benetako berdintasunaren hiri bilakatzeko".

2013an eman zuten pausoa Tolosan. San Joan jaietako bordon dantzan parte hartu zuten orduan neskek lehenengoz. Dantzariek "ia normaltasun osoz" bizi izan dute prozesua: gizonek zein emakumeek dantza egin nahi zuten herriko festetan, eta hala egin zuten. Aparteko arazorik gabeko bidea izan bada ere, aurrera begira "itxaropen bakarra" dute: eurentzat eta beste talde askorentzat prozesu bat izan dena ondorengoentzat prozesu izatera ere ez iristea. "Festetako parte hartzea herritarrena izatea, sexuena izan beharrean".

Kultur etxeko ekitaldia bukatuta, Jaizkibelekoekin batera egin dute saridunek entseguko bidea. Desfile amaieran, ordu erdiko tartean kontatu dietenaz mintzo dira Andoni Oruesagasti, Nekane Martin eta Oihane Vicente Irrintziko gazteak: "Orain aritu gara pixka bat informatzen... Harrigarria da; familiak-eta haserre egoteraino... Lotsagarria".

Udaberriko kide ugari bezala, Irrintziko asko ere txikitatik dabiltza taldean, eta normal-normal hartu dute neskak ezpata dantzan hastea. "Batez ere neskek geneukan gogoa, eta horretan hasi ginen", dio Vicentek. Duela bi urte hasi ziren ezpata dantza ikasten. Tartean, traje aldaketa ere izan dute, eta horregatik atzeratu zaie jendaurrean aritzeko momentua. Aurten iritsi da: Zumarragako santaixabeletan dantzatu dute lehenengoz, uztailaren 2an, eta abuztuaren 15ean berriro.

Erabakia hartu aurretik, "hausnarketa une bat" izan zuten taldean; orokorrean, baina, baiezkoa gailendu zen. Herritarren aldetik ere babesa jaso dute: "Herrian aldekoak eta kontrakoak izan dira, baina egunean bertan jendeak ondo hartu gintuen". Hondarribiko errealitatea gehiago ezagutu eta gero, "zaila" ikusten dute berdintasuna lortzea, baina ingurukoen babesak lagunduko dielakoan dira: "Jaizkibel konpainiarentzat beste eredu batzuk gara, eta hori lortu nahi dute; beraientzat ere babesa da beste talde batzuek lortu izana".

Kresala aitzindari

30 urte baino gehiago dira Kresala elkarteko danborradan emakumeak ateratzen hasi zirenetik. Aitzindariak izan ziren Donostian; ate bat ireki zuten. Gazteak ziren, eta gaztea zen elkartea ere —1972an sortu zuten—. Ondo gogoan ditu hasiera haiek Xabier Arregi elkarteko kideak: "Kresala barruan, euskal kulturaren inguruan zebiltzan gazteak biltzen ziren; hainbat batzorde zituzten: mendikoa, dantza taldea... Kultura aldetik ere, hitzaldiak zeuden, ikastaroak... Horietan guztietan, neska-mutilak elkarrekin ibiltzen ziren".

Bestelakoa zen egoera jaiak iristen zirenean: kuadrillako neskak alde batera geratzen ziren. Batzuetan, latekin atera izan ziren Parte Zaharrean txistulariekin-eta, danborra jotzen. "Hortik pauso bat aurrera ematea izan zen. Emakumeek esan ziguten: 'Guk San Sebastian egunean zuekin atera nahi dugu'. Guretzat ez zen izan arazoa, naturala izan zen".

Elkarte barruan izan ziren baiezkoak eta ezezkoak, baita Donostia inguruan ere. Batzar bat egin zuten beste danborrada guztiekin; han izan ziren Donostiako alkate Jesus Mari Alkain eta Ramon Labaien Kultura zinegotzia ere. "Batzuek esan zuten: 'hauek ateratzen badira, gu ez gara aterako'". Hala ere, Kresalakoen borondatea argia zela ikusi zuten, eta, gainera, elkartekoek helduleku bat topatu zuten haien asmoa aurrera eramateko: Javier Maria Sada historialariaren informazioa. Hark esan zienez, danborradaren sortzean badago emakumezkoaren figura bat: urketaria —ur bila joaten zen emakumea—. "Pertsonaia hori izan gabe ere berdin aterako lirateke emakumeak, baina ideia hori ondo babesteko egokia izan zen urketari pertsonaia". Lehenengo urtean, 25 emakume atera ziren Kresalarekin.

Danborradan parte hartzea gizonezkoen "pribilegio bat" zen: "Haien beldurra pribilegio hori galtzea zen, eta, noski, jadanik ez dute. Orain, denoi irekita dagoenetik, denon eskubidea bihurtu da; horrexegatik, jaiak irabazi du". Berdintasunerako urratsa ez zen egun batetik bestera egin, ordea. Hurrengo hiru urteetan ez zen emakumezkorik atera gainerako danborradetan. Politikarien aldetik ere, "kostata" lortu zuten babesa: "Duela hamar urte-edo hasi ziren ikusten normaltasunera ere hortik joan behar zela".

Arregik ikusten du antzekotasunik Kresalaren eta Jaizkibelen artean: "Gu ere hasieran tanta bat ginen hondarrean. Uste genuen gutxi ginela, baina pixkanaka aldatu dugu". Aurrerapausoak nabari ditu Hondarribian, eta gazteengan du esperantza. "Pareta bat jarri dute, ez bakarrik plastikozkoa. Eta pixkanaka desegin behar da".

Erakundeen babesa

Udaberrik, Irrintzik eta Kresalak lortu dute. Horretarako, ezinbestekoa izan da haien inguruko erakundeen babesa, Jaizkibelgo kapitain Izaskun Larruskainen arabera: "Atzetik lan bat dagoenean, herriko instituzioek lan egiten dutenean eta alde guztien borondatea dagoenean, posible da. Hemen ez da ematen aurrera egiteko behar den laguntza hori; orduan, oso zaila daukagu".

Udalean ikusten du arazo nagusia: "Haiek izan dira herriko ondarea pasatu dutenak eta utzi dutenak batzuen eskuetan, pribatizaturik". Dena den, herriak konponbidea nahi duela nabari du: "Gehiengoak onartzen gaitu, baina beldurra ere badago, presioa dago. Bereziki gazteek zaila dute; oso ausartak izan behar dute. Gazte pila bat batu zaigu, eta horrek sekulako indarra ematen digu guri. Elkarbizitzarako denen artean eman behar ditugu pausoak, udaletik hasi eta denen artean".

2015-09-102015-09-16Albisteak, Kultura, Sailkatugabeak

Diru beharrak plazara euskal jaietan

Euskal jaiak ospatzen ari dira egunotan Donostian, eta, urtero bezala, askotariko jarduerak bildu dituzte egitarauan: musika, bertsoak, lehiaketak, dantza, azokak... Antzerkia ere izango da. Joseba Apaolazak eta Zuhaitz Gurrutxagak Kreditua antzezlana...

2015-09-102015-09-16Albisteak, Kultura, Sailkatugabeak

Ezkutatutakoa argiztatzean

Lanbroak ezkutatzen zizkionak maite zituen Mikel Laboak. Zita Aialak, berriz, ezkutuan geratzen diren horiek argiztatzea du ia obsesio, natura eta gizakien arteko harremanean lotuneak bilatuz, orekaren bila. L'Art de la Lumière Cachée izenburupean (Ezkutuko argiaren artea), bi dimentsioko argi-koadroak bildu ditu Zita Aialak (Iruñea, 1965). Koadro bitxiak dira guztiak, teknika berri batez sortuak. Hil honetan hiru erakusketa aretotan ikus daitezke: Pasai Donibanen, Donostian eta Donibane Lohizunen (Lapurdi).

Jarrera aktiboa eskatzen dute Aialaren erakusketek. Koadro zuriak topatuko ditu lehen begiratuan bisitariak, "koadroen dimentsio natural minimalista", Aialaren hitzetan. Eta, bestetik, "ezkutuko dimentsioa, soilik barruko argia piztean erakutsiko dena".

Bisitariak berak piztu behar du argia —hala da behintzat Pasaiako Victor Hugo etxean—, eta argia piztearekin bat, erabat eraldatuko dira koadroak, eta baita erakusketa aretoa bera ere. Koadro zuri minimalistak zeuden tokian oso bestelako irudiak azaleratuko dira, koloretsuak. Argiarekin ikus daitekeen erakusketa da, baina ilunpean ikustea gomendatu du Aialak, "koadroek duten intentsitatea ez galtze aldera".

Loreak, harriak... organikoa den guztiaz hitz egiten du Aialak koadroetan, natura delako bere obran protagonista nagusienetakoa. Eta naturarekin batera, argia. "Argiarekin lan egin nahi nuen hasieratik. Mendian bizi naiz, eta sumatzen dut gauzak ez doazela ondo. Gure jabetzakoa balitz bezala tratatzen dugu natura, eta ez litzateke horrela izan behar. Gustatuko litzaidake naturaren eta gure arteko harremana bestelakoa izatea, lotura sakonagoa".

Horregatik, Aialak sortutako koadro ia guztietan gizakia ageri da: "Gizakia naturari bizkar emanda bizi da gaur egun, eta, horregatik, oso unibertso organikoan txertatu dut nik, naturaren zati den beste mikrounibertso bat sortuta". Ekaitza, bilakaera, oreka, bertigo, unibertsoa, helburua, zaborra... mezuari estu lotzen zaizkio koadroetako izen gehienak.

Kezka horiek guztiak komunikatzeko teknika berritzaile bat asmatu du Aialak, argiaren laguntzaz. Zetazko papera erabiltzen du bere koadroak sortzeko, eta erretxina berezi bat, itsasteko zein papera gogortzeko erabiltzen duena. Ezkutatuko duen irudia sortzen du lehenik, eta, ondoren, zetazko paperezko geruzak erabiltzen ditu irudia estaltzeko. Bata bestearen gainean jartzen ditu paperezko geruzak, irudia zuritzen den arte. Behin koadroa osatuta, berniz batez babesten du. Hala, ezkutuko irudia, hau da, koadroaren lehen geruzan jarritakoa, soilik argia piztean azaleratzen da.

Teknika asko probatu ditu Aialak behar zuena topatu arte. "Beirarekin probatu nuen, baina oso gaizki moldatu nintzen; zeramika zeharrargiarekin ere probatu nuen, baina oso hauskorra da, eta soilik gauza txikiak egiteko aukera nuen". Gutxien espero zuenean, baina, topatu zuen bilatzen ari zena. "Lagun bat etorri zen etxera, alabarekin, elkarrekin egin zuten pinata margotzera. Lorategian lanean ari zirela, egunkari papera zeta paperarekin trukatzea bururatu zitzaidan". Izan ere, zeta paperak badu bere beharretara oso ongi egokitzen den ezaugarri bat: "Opakua da argia parez pare ematen dionean, eta zeharrargia atzealdetik argiztatzekotan".

Arte afrikarra eta japoniarra oso gustuko dituela dio Aialak, eta igarri da haren obran, trazatuetan, motiboetan... "Bi arte horietan trazatu bakar batez asko komunikatzeko gai dira, eta hori asko gustatzen zait".Sortzaile nafarraren koadroetan ere sumatzen da gutxirekin asko komunikatzeko nahia, hausnarketarako gonbidapen zirikatzailea.

Pasai Donibanen, Victor Hugo museoan. Hilaren 27ra bitarte bisitatu ahal izango da.

Donibane Lohizunen (Lapurdi), Infante galerian. Hilaren 26ra bitarte.

Donostian, El Muro tabernan (Gros auzoa). Hilaren 30era bitarte.

“Igeriketan, arraunean Kontxa bezalakoa da Getaria-Zarautz”
2015-07-242015-12-22gipuzkoa, Itsasoari begira

“Igeriketan, arraunean Kontxa bezalakoa da Getaria-Zarautz”

Halabeharrez-edo murgildu zen Jexux Mari Garmendia (Orio, 1950) igeriketaren munduan, eta Zarauzko igeri elkarteko masterren taldeko kidea da gaur egun. 30 alditan baino gehiagotan egin du Getaria-Zarautz zeharkaldia, eta igandean egingo den aurtengo aldirako ere jarri dio erronka bere buruari: "50 minutuko buelta horretan ibili nahi nuke; oso gustura egongo nintzakete, baita mantsoago egiten badut ere".

Betidanik ibili izan da itsasoan; bere garaian, Orioko gazte gehienak bezalaxe, arraunean ere ibili zen. Igerian umetatik jardun arren, teknika hobetzera eraman zuen halabeharrak: "30 urte nituela, birika bat kendu behar izan zidaten, eta esan zidaten arnasketa ariketak egitea komeni zitzaidala. Zarautzen igerilekuak ireki zituzten orduan, eta sekulakoa izan zen hori niretzat. Han hasi nintzen poliki-poliki igerian egiten. Ez baita gauza bera Orioko moilan uretan ibiltzea edo igerilekuan modu teknikoan igeri egitea". Hala ikusi zuen geroz eta hobeto egiten zuela igerian, eta ohartu zen gai zela zeharkaldi bat egiteko, eta horrelaxe hasi zen Getaria-Zarauzkoan parte hartzen.

Kontua galduta dauka, baina 1981etik bi alditan soilik geratu da zeharkaldian parte hartu gabe: "1987an, Berlinen eta Zarautzen arteko senidetzea izan zen, eta haraino joan ginen arraun egitera, trainerua autobusaren gainean jarrita. 2000. urtean, berriz, Orion nenbilen arraunean, eta horregatik galdu nuen". Gainera, zeharkaldiko egunean bertan egiteaz gain, entrenatzeko ere askotan joaten da Getariatik Zarautzera igerian. "Guztira, 90 bat aldiz egingo nuen". Igande honetan izango da aurtengoa, eta "ezeren okerrik" ez badu, egiteko asmoa du Garmendiak. "Behin adin batetik aurrera, bizitzako edozein arlotan, eta kirolean bereziki, norbere ahalmena jaisten joaten da urtetik urtera. Mantendu ahal izateko ere gehiago saiatu behar da, baina gehiago saiatuta ere ez da lortzen batzuetan, jaitsi egiten da".

Egindako zeharkaldi guztien artean, ordea, lehen aldikoa du gogoan: "Zarauztarren artean lehenengo postuan amaitu nuen. Lehen, beteranoen kategoria 35 urtetik gorakoa izaten zen, eta horretan irabazle edo lehen postuetan ere ibili izan naiz". Ahal duen heinean zeharkaldi hori egiten behintzat jarraitu nahi luke. "Igeriketa munduan, arraunean Kontxako bandera bezalakoa da. Kanpotik begira egoten den jendearen giroa ere ederra da. Nik beti pentsatu izan dut lehorretik hainbeste igerilari ikustea ere ederra izango dela, gu uretatik ez gara ohartzen eta".

Hala ere, aitortu du kaotiko samarra ere bihurtzen dela zeharkaldia egitera joandako igerilari guztiak itsasoratzea, eta bere trikimailuak badituela: "Mantsoago egin behar badut ere, saiatzen naiz albo batetik egiten. Bestela, erditik joanez gero zartakoak jasotzeko eta tragoak egiteko aukera dago". Eta esperientziak ematen dion bentajatik hasi berrientzako aholkuak ere baditu: "Presaka ez hasteko esango nieke, patxaran hartzeko, pazientzia izateko eta burua ere prestatzeko. Iristea eta gozatzea da garrantzitsua". Sufritu arren norberak egindakoaren satisfazioak balio handia du, Garmendiaren ustez: "Lehen aldiz egiten duenarentzat sekulakoa da; talde kiroletan lortutako lorpenak ederrak dira, baina norberak bakarrik lortzen dituenak ikaragarriak dira".

Abenduan beteko ditu 65 urte, eta lanetik ofizialki erretiroa hartuta badago ere, igeriketatik ez luke erretiratu nahi oraingoz: "Lantokitik jubilatuta nago, nahiz eta lanik ez zaidan falta. Baina igeriketa utziko banu, zaila izango litzaidake berriro itzultzea, eta ahal dudan bitartean jarraitzeko asmoa daukat". Zarauzko Balea igeriketa elkarteko masterren taldeko kidea da; 25 bat igerilari gaude han, eta Hektor Llanos triatleta ohia da beren entrenatzailea. "Entrenatzeko programa bat osatu zigun, eta harekin entrenatzeaz gain, zeharkaldirako bakoitza bere aldetik ahal duguna egiten saiatzen gara".

Gaur egun, gainera, Eneritz alabarekin batera egiten du igerian, biak baitaude Zarauzko igeri elkartean. Uztailaren 4an, Llançako (Herrialde Katalanak) Cala Farella eta El Port de la Selva arteko zeharkaldian parte hartu zuten biek. "Ezin dut bizitza itsasorik gabe imajinatu". Mendia ere asko gustatzen zaio, baina lurralde bat itsasorik gabe "oso gogorra" egingo litzaioke. "Itsasoa ikuste hutsak bizitza ematen dit".