Donostiako metroaren aurkako borrokak eta migratzaileen eta presoen aldekoak bizi dute, gaur egun, Aranjuelo. Ez zaio batere gustatu Donostiak azken urteotan izan duen eraldaketa.
Lau hamarkada baino gehiago patroi lanetan egin ondoren, Lujanbiok bukatutzat eman berri du bere jarduna. 24 urte zituela jo zuen goia, Kontxako Bandera irabazita.
Eskatu gabe, baina gustura hartu ditu bizitzak parean jarri dizkion bideak. Mendi lasterketetan parte hartzetik horiei buruz idaztera pasatu zen, kazetari lana ogibide bihurtzeraino.
Machadok ongi ezagutzen ditu Itsas Salbamendu Humanitarioa erakundearen barrunbeak. Lanik ez zaie falta gaur egun, ezta horretarako gogorik ere; errefuxiatuei laguntzea dute xede.
Azurmendi oharkabean hasi zen aizkoran, hein handi batean, Anjel Arrospide lagun eta aizkolariak hauspotuta. Maila nagusira igo berritan, aizkolaririk beteranoena da.
Mendian oinez asko ibilitakoa da, eta arraunean ere egin zituen sartu-irtenak, baina Arnaizi atletismoak eman dio sona. Lehiak ia alboratuta eduki arren, egunero egiten du «kirol pixka bat».
Elkarte gastronomikoetako lapiko eta zartaginen artean hasi zen sukaldean Garcia Amiano; gaur egun, Europara sartzeko zain dauden milaka iheslariri ematen die jaten. Gastronomia bokaziotik militantziara eramanez egin du ibilbide luzea.
Duela zortzi urte bizikletatik jaitsi zen, baina ez zuen oso aparte utzi. Pasaitarra erabat lotuta dago oraindik ere bi gurpilen kirolari, haren lanbidea txirrindularien onurarako zerbitzuak eskaintzea baita gaur egun.
Txikitatik datorkio irakasle izateko bokazioa Ugalderi, eta horretan jardun du urte askoan, harik eta 1995ean Irurako alkate izendatu zuten arte; behin erretiroa hartuta, zahartzaro aktiboaren aldeko borrokan dabil.
24 urterekin, harro esan dezake antzerkitik bizi dela. Ez da gutxiagorako. Sortzaile, aktore eta irakasle lanak uztartu behar izaten ditu horretarako, puzzlea osatu. Urrutitik antzematen zaio gustuko lekuan dabilela.
