Sanjoanak pizten direnean Hernanin, Tolosan, Arrasaten, Andoainen, Seguran, Eibarren, Pasai Donibanen, Olaberrin, dena pizten dela ematen du. Txupinazoak egiten du pum zeru zati horietan guztietan, eta lehertzen da uda bat gure begien aurrean. Uda bat: festak, festak eta festak. Hortik aurrera, santuari santua bezala lotzen zaio kafeari pintxoa, arratsalde-pasari egun-pasa, goizeko poteoari arratsaldekoa. Festa txiki...

«Txin-txin, txin-txin diruaren hotsa, haretxek ematen dit, maitia, bihotzian poza». Halaxe kantatzen genuen ―oraindik abesten zenean― lagunarteko afalosteetan, elkarri lepotik oratuta. Diruaren hotsak ematen dit poza bihotzean! Harrapazank, Txiribiton.  Egia da dirua ezinbestekoa zaigula bizi garen mundu honetan. Diru barik ez dago ezer egiterik, edozertarako kontu korrontea, bankuko txartela edota telefonoko aplikazioa behar delako. Hala...

Zenbat urterekin ezkonduko ginen galdetzen genuen aspaldi, sokasaltoan igarotako patio orduetan. Ahalik eta salto gehien egin nahi izaten genituen, ahalik eta urte gehien konplitu, saltoka-saltoka; ez genuen sentitzen ezkon-eskarietarako presarik. Bai, ordea, desiorik eta esperantzarik. Behin batean, utzi genion sokari bueltaka-bueltaka eragiteari, eta horrekin batera, ulertu genuen helduen mezua: ez-dakit-zenbatgarren saltoan, hasi egin behar luke...

Gai harrotasuna ospatu zen ekainaren 9an EAEko zenbait lekutan. Bai, ez naiz erratu, ondo jarri ditut gai hitza eta data. Ez niharduen LGTBIQ+ harrotasunaren egunaz, ez. Gai (ez gay) izatearen momentuaz baizik. Barkatuko didazue txiste txarra, baina hala izan zen pasa den astean, HABEren idatzizko azterketen emaitzak agertu zirelako. Gai/ez gai da inportanteena, homofoboenak ere...

Maiatza iristen denean, uda-koloreak iristen dira herrira, auzora, etxera, kuadrillara, kotxera, mendira, agendara. Ez beti zerura; bai, ordea, ia beste denera. Planen kolapsoaren garaia iristen da, fomo-aren garaia, iluntze luzatuen garaia, krema itsaskorren garaia, ez-dakit-zeren amaierako lanen garaia, izerdi usainaren garaia, txosnen garaia, kanta errepikakorren garaia, ikasturte bukaerako ekitaldien garaia, ikasle (eta ez ikasle) pisuetako...

Ruper, behar zaitut» diodan guztietan, Ordorika beti dago hor kanta batekin, ataka estutik ateratzeko —Zer gara gu? Nor gara gu? Euskotarrak gara gu?…—, eta haren Egin kontu ez ezik, Beti eskamak kentzen ere gogorarazteko.  Gu horrek beti obsesionatu nau pixka bat. «Gu ez gara horrelakoak», «Ez da gure estiloa», «Hori gurea (gutarra) da»… Esaldi horiek...

Ez dakit jendeak, nik ez dut beti berdin gidatzen. Ez dakit noiz konturatu nintzen: unean uneko aldartearen eta gorputzaldiaren arabera, kotxe gidari mota batekoa edo bestekoa izan ohi naiz, hori uste dut. Baldin banago ez-dakit-nola, eta erabakitzen baldin badut entzungo dudala Olaia Inziarteren azkeneko diskoa bukatu arte, eta bukatzen bada ba berriz hasieratik, agian keinukariei...

Igandea da, eta idazlanak zuzentzen nabil. Atzo ere zuzendu nituen, eta bihar ere tokatuko zait. Destajuan. Azken txanpan gaudenez, batzuek turboa jarri dute, akabatzaile lanetan. Beste batzuek, ostera, ez, absentismoan. Eskerrak esatekotan nago, aprendiz alferrek zerbait ona ere izan behar dute eta. Azken txanpan gaudela idatzi dut, ostegun, ostiral eta larunbatean; hau da, artikulu hau...