Leire Narbaiza

Eskola erlijioso bitan ikasi nuen nik. Bata bestea baino zurrunagoa, baina biak diziplina handikoak. Diziplina antzinako moduan ulertua: malgutasunik ez, gogorra eta estua, askatasunik gabea. Horregatik, beharbada, esaten zigutenean meza geneukala —edo aitortza, edo erlijioarekin zerikusia zuen edozer gauza— pozarren hartzen genuen, esan nahi zuelako egunerokotasunetik irtetea, eta betiko jardunaren errutina apurtzea, alde batera lagako genituela klaseak, beste gauza batzuk egingo genituela. Batzuetan, zentrotik irtetea ere ekartzen zuten funtzio erlijiosoek. Gurean, txangoak gutxi, eta egiten zirenak, kurtso amaieran. Beraz, mezatara joatea zen festa moduko bat; nahiz eta gero elizan aspertu, gogaitu edota amorratu.

Danel Agirre

Bada euskara hutsean ari den artista bat, bere perfumea merkaturatzera doala iragarri berri duena. Ez da edonor. Egin kontu: bost urte daramatza Gernikako urriko azken asteleheneko azokan saritutako gazta erdietako bat enkantean erosten. Ez diogu errenta aitorpenik egingo hemen gure protagonistari, baina ederki dakizu zuk ere zer-nolako patrika behar den bost urtez jarraian Gernikako urriko azken asteleheneko azokan saritutako gazta erdietako bat enkantean erosteko.

Leire Narbaiza

Los rojos separatistas incendiaron Guernica" (Gorri separatistek erre zuten Gernika) esan zioten gure amari eskolan, formación del espíritu nacional zeritzon ikasgaian, frankismo betean. Amak, oraindik gazteegi kontzientzia politikoa izateko, gezurra zela erantzun zion irakasleari; ondo baitzekien zer gertatu zen, bonbardaketatik bizirik irten zen baten alaba zelako, lekuko zuelako ama, zeinak etengabe kontatzen baitzuen apirileko egun horretan bizi izandako beldurra eta estutasuna. Gure amak lehenengoz egin zion horrela aurre sistemari, jarki zitzaion gezurrari; eta, ohikoa zen moduan, zigortu egin zuten, ebidentziak errepresioarekin estali nahian.

Danel Agirre

Bazter honetan idatzi nuen zazpigarren zutaberako, ideiak guztiz agorturik nituen. 2011n izan zen hori, egin kontu ordutik zenbat lasto irentsarazi dizudan. Zortzigarren testuan, gogoan dut, bueltaka zebilkidan izenburu kaskar batetik abiatu nintzen: Twitter Cinzano. Ondoren zetozen hiru mila karaktererekin zer gertatuko zen ez nekien, eta igarri zen. Betelan lotsagarrietan espezialista nauzu, baina testua berriz irakurri, eta asaldatu egin naiz: 2011ko ni axolagabe galanta zen. Garai hartako euskal txiolariak epel eta aspergarritzat jo, eta espainiarrak bezain harroputz eta iraingarri aritu zitezen xaxatu zituen. Damu naiz orain probokazio hura argitaratu izanaz. Ez da nire eraginagatik izan, baina gurariekin kontuz ibili beharra dago, betetzen amaitzen dutelako. Sei urteren bueltan, beste Twitterrak adina fanatizatu da euskal Twitterra. Arrotza eta ezatsegina zait niri.

Leire Narbaiza
Umeak izan ginenean, gure herria ilun, zikin eta zaratatsua zen. Ez zegoen orain beste automobil, baina edonondik ibiltzen ziren. Adibidez, eskolarako bidean ez zegoen espaloirik, eta hantxe ibiltzen ginen ume eta gaztetxoak auto eta kamioi artean, aldapan gora.

Danel Agirre
Estatu Islamikoari aurre egiteko Borja Senper presidenteak soldadutza berrezarri zuenean, neurria guri eragitera zihoanik imajinatu ere ez genuen egin Olagarro anaiak eta biok.

Leire Narbaiza

Mateixa, ara, seny, por, pau... hitzak ikasi ditugu azken boladan, nahi barik, ia-ia geurezko jakituriak eman balizkigu bezala. Testuinguru konkretuan, gai izan gara deduzitu eta ulertzeko. Katalanez gabiltza ikasten berez, horretara jarri barik. Ez dakit Kataluniak independentzia lortuko duen, baina hizkuntza gutxituari procés horrek eragin dion bultzada ikaragarria da, edozein hizkuntzak nahiko lukeena. Zer esanik ez, hizkuntza minorizatu batek.

Danel Agirre

Alderdi Popularreko ministroekin bat etorri ohi naiz sarri. Gogoan hartzeko moduko esaldi mordoa laga ohi dute. Nire kutuna: "Ez da zergak zorroztasunez ordaintzen dituena baino abertzale handiagorik". Entzun nuenean aparta iruditu zitzaidan zinez. Norbanakoaren eta bere herrialdearen arteko harreman zibilizatua aldarrikatzen duelako, grinarik gabekoa. Efikazak eta justuak diren erakundeak begirunez lagundu, bandera musukatu beharrean. Biba.

Leire Narbaiza

Aurreko mendean artikuluak idatzi izan banitu folio zuriaren aurreko bertigoa dudala esango nukeen, baina XXI. mendean bizi naizenez pantaila zuriaren aurrean galduta nagoela esango dut. 3.000 karaktere idatzi behar, eta kurtsorea etengabe keinuka bertatik.

Danel Agirre

Olagarro alboan bizi da. Kontatu zidanean, hitchcockar eta aztoragarri irudikatu nuen eszena. Zarauzko Musika plazako tabernariek, antza denez, ez dute behin laneguna bukatuta terrazak garbitzeko betekizunik —edo batere gogorik; ez dudala galdetu aitortu behar dut—. Mahaiak eta aulkiak jaso, eta gau osoz zerri uzten dute zorua. Ordu txikien diskrezioa baliatuta, kaioak ostatuen kanpoaldean lur hartzen hasten dira, ogi koskor, oliba hezur eta kakahuete tripakada zain dutela jakinda. Goizeko dianarekin erratz biribildun ibilgailu xelebre horietako bat behingoz pasatu arte irauten omen du hegaztien parrandak.