Iritzia

Sekta batentzat biktima perfektua

Danel Agirre

Ufologo bilakatzeko egitasmoarekin bateraezina zelakoan laga nion katoliko izateari. Erosi nituen lehenbiziko liburuak, 8 bat urterekin, Fernando Jimenez del Oso eta Juan Jose Benitezek idatzitakoak ziren. Gizabanako moduan kontzientzia osoa garatzeko ezinbestekoak diren bi heldulekuak eskaini zizkidaten, Elizak lehenago bezala. Egunerokoaren labirintoan ez galtzeko jomuga zehatza, betebehar benetan oinarrizkoa, batetik (izuagatik on egiten saiatzeari utzi, eta buru-belarri plater hegalariak bilatzera pasatu nintzen, nire kasuan). Bizitzaren misterioari erantzun behin betikoa, edo erantzun hori laster iritsiko zelako agintza behintzat, bestetik.

Taladrina zainetan

Leire Narbaiza
Taladrina usaina gustatzen zait. Edo agian esan beharko nuke taladrina usainak nire ume-denboratara eroaten nauela, eta aromek duten oroitarazte indarraren bidez txikitako sasoira itzultzen nauela.

Belgikarra, itxuraz baino ez

Danel Agirre
Kariben urtebete lanean igaro, eta ezinezkoa badirudi ere, abiatu baino are zurbilago itzuli nintzen etxera. Erredakziotik taberna-zulora eta taberna-zulotik erredakziora eman nituen egunak Santo Domingon, eta eguzkia goizean egunkarira bidean baino ez nuen begiztatzen, autobuseko leihotik.

‘Basque is my name’

Leire Narbaiza

Bihar amaituko da Basque Country itzulia, Lower Deba Valley-ko Eibarren. San Sebastian region-en dago eskualde hori, as you know. San Sebastian eta Basque Country, oro har, oso ezagunak dira food ona dutelako: pintxos, txorizo eta txakoli. Gainera, Basque Culinary Center ere badago, eta bertan ahalegintzen dira everybody jakintza horren jabe izaten. Very cool!

Immobilismoa premiazkoa da

Danel Agirre

Zutabegintzaren Denis Itxaso naiz. Eternitatea daramat egitekorik aldatu gabe. Ispilura begiratu, eta hasi nintzeneko tipo guapoaren aztarnarik ez da geratzen ia. Baina aspaldi okupatutako txoko hau uzteko asmorik ere ez dut, beste ezertan sekula aritu ez naizenez.

Salba ditzagun karbohidratoak

Danel Agirre

Garaiko sukarrek kutsaturik, jarduera subertsiboei eskaini nien gaztaroa. Boterearen bidegabekeriak ezin nituen eraman, eta oraintsu bezala, erantzun bakarra akzio zuzena dena sinetsita nengoen. Sistema mila buruko munstroa da, eta lepoetako bakoitza moztu behar zaio labankadaka. Burkideek Poliziari aurre egiteko kontainerrekin errepideetan barrikadak ipintzen zituzten bitartean, oso bestelako fronte batean nenbilen ni, ez garrantzi gutxiagokoan: oliotan kontserbatutako gazta, hirugiharra eta maionesa lehertu arte jaten nituen, matxino.

Reggaeton musikak salbatuko ote gaitu?

Leire Narbaiza
Ondo gogoan dut lehenengo aldi hura, ez zait inoiz ahaztuko. 15-16 urte izango nituen eta uda zen; beraz, Deban nengoen, Maxi tabernan (bai, La Maxi-n, orduan erdi galarazita geneukan tabernazuloan, galbidera eroango gintuelakoan).

‘Nor da nor’ pitin bat sadikoagoa

Danel Agirre

Txakurraren bila sastrakaren batean sartu eta itsumustuan lanpara magiko bati ostikoa ematen badiot, abaguneak ez nau ustekabean harrapatuko. Jenioari eskatuko diodan guraria aspalditik pentsatuta dut: nire ezinikusiak filtro moduan erabilita, gizataldeak deuseztatuko dituen aparatu bat. Nor da nor jokoaren modukoa, baina pitin bat sadikoagoa. Loquilloren fanak? Botoia sakatu eta pof, egin du haienak. Orioko traineruaren hooliganak? Utikan. Txertoen aurkakoak? Kito, hanka hemendik. Lumadun beroki ultra-arinen erabiltzaileak? Antzarak ferratzera. Trastearekin klik eta klik, ordu erdia pasatzerako bakarrik nengoke munduan, baina a ze gozamena.

‘Gure’ arrantzaleak inoren uretan

Leire Narbaiza
Beti eman didate atentzioa zenbait komunikabidek eta politikarik erabiltzen dituzten berba eta esamoldeek. Hitz egiteko modu horietan guztietan, bi nabarmenduko nituzke: gure baserritarrak eta gure arrantzaleak. Gure. Posesiboa erabiltzea ofizio batzuekin.