GIPUZKOA, BATETIK BESTERA . Gipuzkoako herri guztietatik ibilbidea egingo du 'Hitza'-k datozen hilabeteetan. Bakoitzaren kezka eta erronka nagusiak aztertuko ditu. Abaltzisketan, denda bat irekitzea dute orain proiektu nagusi. Gainerakoan, zerbitzuz ...
Eskuan ez bada, gertu izaten ditu guraizeak egunerokoan Maria Egunezek. Zorroak irekitzeko ez bada, ilea mozteko. 2014. urte bukaeran herriko ostatuaren ardura hartu zuen, Jonathan Valdiviesorekin batera. Iazko irailetik, gainera, ile apaintzaile zer...
Jazzaldiaren antolaketa ez da astebeteko kontua. Urte osoa daramate 51. aldirako prestaketa lanetan, eta pixkanaka ari dira jaialdiaren piezak osatzen. Musika eskaintzari dagokionez, urtarril bukaerarako aurrerapen bat eman ahal izatea espero du antolakuntzak, eta martxorako prest eduki nahi dute behin betiko egitaraua.
Jazzaldiaren irudia izango denarekin ari dira orain lanean. Atzo arratsaldean bukatu zen kartela aurkezteko epea, eta lanak aukeratzeko prozesuari ekingo diote datozen egunetan. Urtarrilaren 21eko 11:00etatik otsailaren 10eko 17:00ak arte, herritarrek botoa eman ahal izango dute www.posterheinekenjazzaldia.com webgunean. Finalistak hautatzeko bozketan parte hartzen dutenen artean, Trinitate plazarako bi abonu zozkatuko dituzte.
Irabazlea hautatzeko, lehenik jendearen boto gehien jasotako hamar hautagaiak aukeratuko dituzte, eta beste hamar kartel Heineken Españak hautatuko ditu, Jazzaldiarekin batera. Epaimahai batek hartuko du azken erabakia. Hainbat arlotako kideak bilduko ditu epaimahaiak, eta haiekin batera izango dira Jazzaldiko antolakuntzako bi kide eta Heineken etxearen bi ordezkari. 1.200 euro jasoko ditu saridunak. Iaz, Alfredo Leon diseinatzaileak ondu zuen Jazzaldiaren irudi nagusia. Hark sortutako Akordea lanak irabazi zuen kartel lehiaketa.
Berdin Jamie Cullum edo Hasier Oleaga. Ray Davies edo Iñaki Salvador. Echo & The Bunnymen edo Euskadiko Ikasleen Jazz Orkestra. Nazioarteko musikariak ezagutzeko aukera zabala dakar urtero Donostiako Jazzaldiak, baina baita tokiko taldeen haize kolpea ere. "Euskal jazzmen handiak jaialditik pasatu dira". Miguel Martin Jazzaldiko zuzendariak azaldu duenez, iaz 35 euskal bakarlari, talde eta DJk parte hartu zuten Jazzaldiaren agertokietan, eta, beste urte batez, aukera horri lekua egin nahi diote aurtengo programazioan ere. Horretarako, martxan da tokiko hamar talde aukeratzeko prozesua. Sorkuntza eremua mugatuagoa izan arren, eragina eta zabalpena ez da tokikora mugatzen.
Jaialdiak lehen urteetatik izan du tokiko taldeen parte hartzea. Garai batean, espresuki inguruko taldeei zuzendutako lehiaketa bat ere izaten zen jaialdiaren parte. "Duela sei-zortzi urtetik, programazio sisteman jarri dugu arreta. Lehen, aukera ematen genien artistei parte hartzeko; orain, aukera zabalik uzteaz gain, kanal batzuk ezarri ditugu haien presentzia ziurtatzeko".
Kanal horietatik garrantzitsuena martxan dagoen hautaketa prozesua da Martinentzat. 50 bat taldek parte hartu dute urtero, eta hala izan da aurten ere. Hasierako fasean, taldeek bidalitako grabazioak entzun zituen batzorde antolatzaileak, eta, horren ondoren, hamabost aukeratu zituen. Horietatik hamar hautatu beharko ditu orain, eta aukeratuek uztailaren 21etik 25era joko dute Jazzaldian; normalean Kursaaleko terrazetan izaten dira saioak.
Prozesuaren oinarrietan azaltzen denez, Hego Euskal Herrian jaio edo bizi diren musikariez osatutako taldeak aurkez daitezke egitasmora —kideen %33k baldintza horiek ez betetzea onartzen da—. Hala ere, eszenan aritzeari eman dio garrantzia Martinek: "Prozesua irekita dago hemen jaio eta bizi direnei, baina gehienbat praktikatzen dutenei, hemengo jazz musika eszenaren parte direnei. Euren musika hemen garatzen dutenak dira tokiko taldeak".
Martxo amaierara bitarte, hamabost taldeek Donostiako hiru espaziotan emango dituzte kontzertuak: Forum FNACen, Altxerrin eta Victoria Eugenia Klubean —dagoeneko jo dute Didier Datcharry Trio eta Reunion Big Band taldeek—. Zuzeneko saioak dira, irekiak, eta ez dute lehiaketa izaerarik: ez dago sailkapenik. Jaialdia antolatzeko batzordeak hainbat faktore hartuko ditu kontuan taldeak aukeratzerakoan: "Musikarien ahalmen instrumentala, musika proiektu zehatz eta definitu bat izatea, ezaugarrituko dituen soinua izatea, ezberdin egingo dituena, estiloen barietatea...".
Taldeen aukeraketa prozesuarekin batera, urteko diskoei ere erreparatuko die Jazzaldiak, bere programazioa osatzeko: 2015ean editatu diren disko guztien artean bost aukeratuko ditu, jaialdian jo dezaten. "Taldeek disko bat ateratzeko duten ausardia eta ahalmena baloratu nahi dugu, eta Jazzaldian jotzera gonbidatu".
Martinen arabera, egitasmoa oso garrantzitsua da hainbat talderentzat, euren musika ezagutzera emateko, baina badira dagoeneko ibilbide luzea egina dutenak ere: "Batetik, aukeraketa honek modua egiten digu heldutasun nahikoa duten taldeak aurkitzeko, eta bestetik, zaleek estimatutako musikarien lana guk ere ontzat hartzeko. Batzuk dagoeneko erreferentzia dira euskal jazzaren barruan".
Gipuzkoan egiten den jazzaren kalitatea eta zabalpena areagotuz doa, eta hori, hein handi batean, Musikene Euskal Herriko Goi Mailako Ikastegiari esker izan dela uste du Martinek: "Dudarik gabe, erakunde pedagogiko garrantzitsuenetako bat da jazzari lotuta. Guretzat estilo horrekin egiten ari den lana oso garrantzitsua da". Inguruko musikariak eta mundu osotik etorritakoak batzen dira ikastegian, formakuntza jaso eta perfekzionatzera. "Horrek egiten du gure hirian entzuten den jazzaren maila lehen baino askoz ere altuagoa izatea. Ez du zerikusirik garai batean jazzaren munduan zegoen eszenarekin". Gaur egun saio asko daudela dio, musikari oso onak, eta "ideien etengabeko jarioa".
Europako gazteekin
Tokiko taldeentzat garrantzitsua izango den beste jaialdi bat hartuko du aurten Donostiak, Jazzaldiaren garai bertsuan: 12 Points. Uztailaren 20tik 23ra egingo dute, Jazzaldiarekin eta Europako kultur hiriburutzarekin batera. Europako hamabi herrialdetatik hamabi jazz talde aukeratuko dituzte. "Jaialdi honekin, komunitate bat sortzea lortzen da Europa osoko musikari gazteen artean eta jaialdia egiten den lekuko musikarien artean. Harremanetan izango dira, eta jam session-etan parte hartuko dute goi mailako Europa osoko musikariekin".
Hamargarren aldia izango du jaialdiak, eta, 2007tik hona, ia 500 musikari gaztek hartu dute parte 12 Points egitasmoan. Txandaka egiten da Dublinen —urte bakoitietan— eta Europako beste hiriburu batean —urte bikoitietan—. Aurten parte hartu nahi dutenek oraindik zabalik dute izena emateko aukera, urtarrilaren 30a baino lehen, 12 Points jaialdiaren webgunean.
Hiztegizalea naiz oso. Ikaragarri maite dut hiztegiak kontsultatzea. Baina sarri sorpresak hartzen ditut hitz ezagunak begiratzean, askotan uste baino adiera gehiago dauzkatelako. Zenbaitetan, gaztelaniako ordaina topatutakoan, ez nago hiztegiak emandakoarekin konforme, zehatz-mehatz ez duelako bat egiten buruan dudan kontzeptuarekin. Hizkuntza berean mintzo garen arren, sarriegi hitzei beste esanahi bat ematen diegu. Bakoitzak du definizio bat termino batzuendako, eta hori, normalean, munduaren ikuskerarekin lotuta egoten da.
Seguruenik, mundu ikuskera desberdina dugulako asaldatu ninduten igandean Urkulluk egindako adierazpenek. Euskaldun batzuon lehendakariak (bai, letra xehez) Kataluniaren procès delakoa aitzakia hartuta zera esan zuen Gipuzkoan irismen handia duen komunikabide batean: "Ikaratu egiten nau erantzukizun gabeko mugimendu sozialek Katalunia baldintzatzeak". Glups! Ni ikaratu ninduen gizartearen kontzepzio horrek! Izan ere, Kataluniako mugimendu sozialez iritzi hori badu, edonongo gizarte-mugimenduez gauza bera pentsatuko du.
Euskal Herriko zati baten lehendakari horri (bai, minuskulaz), gogorarazi nahiko nioke mugimendu sozialik barik ez genukeela ikastolarik izango, ezta euskarazko hezkuntzarik ere. Mugimendu sozialek bultzatu eta bermatu dituztelako, hainbat aurrerapauso egin dira herri honetan —eta beste batzuetan ere bai, jakina—. Beste adibide batzuk ere bururatu zaizkit, baina badakit Urkullurendako ez direna eredugarri izango. Hor egon liteke koska: niretako eredu dena berarendako, seguruenera, ez da hala izango, presidente horrek bere ideologia du eta.
Mugimendu sozial sendoak izatea demokraziaren oinarria dela begitantzen zait niri. Gizarte osasuntsu eta kezkatuaren erradiografia ona baitira. Egoera kaskarrak aldatu eta eraldatu nahi dituzten pertsona antolatuak gizartearen bizitasunaren seinaletzat ditugu zenbaitek. Demokraziaren oinarria dira, herriko jendearen sentimena direlako.
Hala ere, uler nezake asko ikaratuta egotea, mugimenduen abiapuntuak kritikotasuna izan beharko lukeelako, zirikatu eta akuilu lanak egin ahal izateko. Eta jakina da askorendako kritika eta akuilua ez direla gustukoak. Horregatik, deserosoak direlako, ez zaizkie gustatzen, zapatetan enbarazu egiten duen harri-txintxarriak direlako.
Antza denez, Urkulluk eta biok mundu-ikuskera arras desberdina dugu. Arestian esan dudan moduan, hitzen definizioak lotuta daude kosmobisioarekin. Ez darabilgu lexiko bera, hizkuntza berbera erabili arren. Argi dago Urkulluren hiztegian demokraziak beste definizio bat duela: eman botoa lau urtean behin, eta laga dena nire eskuetan.
Sarrionandiaren Hitzen ondoeza glosarioan demokrazia hitza agertzen da. Bertan dio jatorri grekoa duela berba horrek eta demokrazia grekoaren urrezko sasoian Atenasen ez kanpotarrek, ez esklaboek, ez emakumeek ez zutela parte hartzeko eskubiderik. Ereduzko demokrazia hartan ere biztanleetan lautik batek baino ezin zuen parte hartu. Tira, hori bada jatorrizko definizioa, eta nahasmendurik izan ez dadin, beharbada guk erabiltzen dugunari demokrazia deitu beharrean beste izen bat jarri beharko genioke. Herrikrazia? Sozialkrazia? Uf! Bota zuen proposamenak, kontzeptuak bataioa behar du eta!
Ikasketaz ikus-entzunezko komunikazioa ikasia bada ere, urte eta lau hilabete daramatza Imanol Ituiñok (Bilbo, 1989) magiatik bizitzen. "Ez da izan lortzen saiatu naizen gauza bat: etorri egin da".
Zinema, matematika eta magia uztartuko dituzu gaur, Beasaingo saioan. Zer lotura dute hiru arloek elkarrekin?
Lotura zuzena dago magiaren eta zinemaren artean; biak artea dira, nolabait biek engainatzen gaituztelako. Nola sartzen da matematika nahaste horretan? Nolabait, matematikak ere garrantzi handia du magiaren barnean, trikimailuan, jendeak ikusten ez duen horretan. Hau da, truko askotan, matematika da trikimailuaren tranparen funtsa. Nahiz eta matematika agerian ez egon, magian ere garrantzi handia du. Hiru arloak uztartuz, matematikatik magiara eta matematikatik zinemara joango naiz halako collage bat eginez, euren arteko harremanak azalduz eta hainbat adibide jarriz.
Matematika sufrimenduarekin lotu izan da sarritan. Zuk, berriz, zenbakiekin tarte atsegina pasatzeko aukera emango duzu, magia lagun duzula.
Askotan, matematikari beldurra izaten diogu zaila delakoan, oso abstraktua delakoan… Baina matematika oso polita ere izan liteke. Matematikak izan duen arazoa da oso gaizki azaldu dela, baina matematika ez da hori. Nik uste dut magia badela tresna bat matematika atseginagoa egiteko.
Ohiko saioetan matematika erabiltzen duzu?
Magiaren sekretuan matematika printzipio bat badago, eta horrek lagundu egiten du trikimailua ateratzen. Adibidez, nik astero badut tartetxo bat Euskadi Irratiko Faktoria saioan, eta magia irratitik egiten dut. Mikrofonoaren bidez esaten dut zer egin, eta etxean entzuleek pausoei jarraitzen diete, eta magia ateratzen zaie. Nik hor eskuko tranpak ezin ditut egin, ezin naizelako Olentzero bezala etxe guztietara tximiniatik sartu, tranpak egiteko. Orduan, askotan, matematika printzipioez baliatuta lor dezaket magia gertatzea. Beasainen saiatuko naiz, guztiok batera, ikusle guztiek magia egin dezaten.
Noiztik zabiltza magiaren munduan?
Nik beti gogoratu izan dut neure burua kartekin. Gustatu beti egin zait, baina serio orain dela hiruzpalau urte hartu nuen.
Non ikasten da magia?
Nik neure kabuz ikasi dut. Guztiok eduki dugun Magia Borras kutxa neukan txikia nintzenean. Gero, hainbat liburu oparitu zizkidaten. Ez ziren profesionalen sekretuak, baina serioagoak ziren. Magoen elkarteak ere badaude. Ez da ikasteko toki bat, baina asko ikasten duzu besteak ikusiz. Sekretuak kontatzen dizkiogu elkarri talde horretan. Kongresuak, topaketak-eta badaude. Gasteizen oso topaketa garrantzitsua dago.
Sariak irabazi dituzu. Bidea irekitzeko baliagarriak izango dira.
Bai, 2014an bigarren saria irabazi nuen Caceresko [Espainia] topaketa nazionalean. Egin den azken txapelketan, bigarren saria lortu nuen. Saria ondo dago, komunikabideetan elkarrizketak-eta egiten dituztelako, baina bizitza errealean ez dakit askorako balio duen. Garrantzitsuena da jendearen aurrean egunero-egunero ahal duzun guztia ematea. Sari bat eduki eta jendea aspertzen baduzu, ez du ezertarako balio.
Trikimailua gauza bat da, baina ikuskizunak edo antzezlanak ere garrantzi handia izaten du.
Bai, erabat. Zer egiten duzun baino garrantzitsuagoa da nola egiten duzun. Trikimailu bera bi magok egin dezakete, eta batek oso ondo eginda jendea txunditu dezake, eta beste batek, berriz, jendea asperrarazi, ez duelako istorio polit bat kontatu edo ez duelako ondo egin.
Magoak beltzez jantzita, serio itxurarekin azaltzen dira.
Askotan, fraka jantzita irudikatzen dugu magoa, elegante, tipo altua, serioa, biboteduna… Ni baxua naiz, ez daukat biboterik, frakik ere ez daukat… Ez naiz elegantea: aurrekontu baxuko magoa naiz. Nik uste magoaren irudi hori [Juan] Tamarizek hautsi zuela pixka bat: tipo itsusia, bromak egiten zituena; oihukatu egiten zuen, eta txaleko itsusi bat zeraman… Estereotipo hori bukatu zuen. Berak nahita egin zuen, magia modernizatzeko edo beste aukera bat bazegoela aldarrikatzeko.
Saio asko izaten dituzu?
Nik uste dut orain magia modan dagoela. Telebistan magia jartzen dute, eta guri ondo datorkigu, modan jartzen bada gehiago kontratatzen gaituztelako. Badago arazotxo bat: normalean, magia umeentzat dela pentsatzea. Nik ez dut uste hala denik: umeek ikus dezakete, baina nik uste dut magia helduentzat dela. Magiak, nolabait, logikotasuna apurtzen du, edo ezin dena egin eginarazten du. Fundamentu logikoak gero eta landuagoak izan, orduan eta gehiago harritzen zaitu. Nik uste dut helduek asko gozatzen dutela magiarekin, baina askotan helduei lotsa ematen die magia saio bat ikustera joateak. "Tipo horrek engainatu egingo nau", pentsatzen da askotan. Gu ez goaz inor engainatzera: ondo pasarazi nahi dugu, eta jendea harritu nahi dugu, gozaraziz.
Ikuslea trikimailuaren sekretua aurkitzen saiatzen da askotan…
Batzuek magia erronkatzat hartzen dute, baina nik uste dut hori ez dela gozatzeko aukerarik onena. Bakoitzak nahi duena egin dezake, baina nik uste dut norberak hobeto pasatuko duela bere harridura ateratzen uzten badu. Nire helburua ez da inor engainatzea edo tonto gisa uztea; hori nahiko banu, politikaria-edo izango nintzateke. Nire asmoa jendeak ondo pasatzea da, harritzea, txunditzea.
Trukoak asmatu egiten dituzue, idatzita daude… Nola sortzen duzue truko bat?
Sekretuak idatzita dauden magia liburuak badaude, baina, normalean, bakoitzak baditu bere egiteko moduak. Nolabaiteko ideia batzuetan oinarritzen gara; oso zaila da hutsetik zerbait asmatzea, oso mago gutxik egiten dute. Sekretu bat hartuta beste trikimailu bat egiten dugu askotan; sekretu berarekin gauza asko egin ahal baitira.
Zein materialekin aritzen zara?
Kartak elementu unibertsalak dira. Ni aurrekontu baxuko magoa naizenez, ez daukat elefanterik eta usorik. Elementu txikiekin aritzen naiz ni: kubileteak, sokak, bolak, dadoak...
Euskaraz ere aritzen zara.
Euskaraz eta gazteleraz. Londresen ere egin nuen saio bat, eta han, badaezpada ere, hitzik gabe.
Euskal Herrian mago asko zaudete?
Magia profesionalki egiten dugunak bost bat gara. Elkar ezagutzen dugu, eta lagunak gara. Gure artean lehia sanoa dagoela esango nuke. Kidetasun handia dago.
Zein trikimailu gustatzen zaizu gehien?
Nik badaukat niretzako politena den trikimailu bat; bukaerarako uzten dut beti normalean: hiru kubileterekin eta bolatxoekin egiten dudana. Baina niretzat politena da jendeak beste trikimailu bat ere gustatu zaiola esatea. Bakoitzak bere gustuak ditu, eta hori ere polita da.
Duela 57 urte egin zuten Azpeitian aurreneko helduen danborrada, 1959an. Oargi taldekoak Napoleon jantziekin, El Andaluz zezenzale elkartekoak sukaldariz, eta Oñatzbide elkartekoak gastadore jantzita atera ziren orduko danborrada hartan. Geroztik, hainbat talde batu da helduen danborradara, eta, egun, 27k parte hartzen dute danborren desfilean; mila herritar baino gehiago elkartzen dira danborraren bueltako festan, San Sebastian bezperan.
Azken urteetan, taldeak hasiak dira danborradako urrezko nahiz zilarrezko ezteiak betetzen. Aurten ere izango da urteurrena ospatuko duen talderik: hala nola, 50 urte beteko dituzte Alkartasuna eta Zezenzaleak taldeek, eta 25 urte Zokoak eta Sanjuandegik. Udalaren omenaldia jasoko dute lau taldeek astearte gauerdia iristean, talde guztiak plazan direla.
Alkartasuna taldea 1967an atera zen lehen aldiz helduen danborradan, eta Pedro Illarramendik (Azpeitia, 1938) gidatu zuen talde hura; ordurako Oargi taldeko zuzendari lanetan eskarmentua bazuen. Talde asko soziedadeetatik jaio badira ere, Anton tabernako —egun Fideo de Mileto— koadrilak sortu zuen Alkartasuna. Lagun talde hartako kidea zen Illarramendi, eta lagunek egin zioten zuzendari ateratzeko proposamena: "Landetako taldea utzi eta Bar Anton Alkartasuna taldearekin ateratzen hasi nintzen". Eskoziako jantzi tradizionalak egin zituzten. Egun ere, traje horiekin ateratzen dira.
Danborradan, 50 bat laguneko taldea irteten da, eta egungo zuzendaria Karlos Iriarte da (Azpeitia, 1960). Illarramendik duela zazpi urte eman zion lekukoa, eta bera danborra jotzen ateratzen da ordutik. 2010ean, Azpeitiko Udalaren esker ona eta omenaldia jaso zituen, 50 urtez danborradan egindako lanagatik.
Iriartek taldeko zuzendari postua hartu aurretik, hainbat urte egin zituen Alkartasunarekin danborra jotzen: "1979an atera nintzen aurrenekoz, osabaren jantziarekin. Haren trajea hartu nuen, eta nire koadrilako bost bat lagunek ere inguratu zuten bana. Bost bat gazte atera ginen urte hartan. Egun, taldeko kide asko koadrilakoak gara". Iriartek dioenez, urte gutxitan egin du danborradan kale: soldaduskan pasatu zituen urteak edo gaixorik egon den urteren bat kenduta, hutsik egin gabe irten da.
Iriartek gogoan ditu Illarramendiren ordezko zuzendaria bilatzerakoan elkarteko batzordeko kideek izan zituzten gorabeherak: "Illarramendik 2008an esan zigun 2009an azkenengoz aterako zela zuzendari. Pentsatzen nuen jendeak nahiko zuela Illarramendiren postua hartu. Soziedadeko norbait izatea nahi genuen, baina bati galdetu eta ezetz; besteari esan, eta hark ere ezezkoa". Irailerako hasten dute hurrengo urteko danborradaren antolakuntza, eta zuzendaririk gabe zeuden 2010eko irailean. "Ez zitzaidan burutik pasatu ere egin ni izan nintekeela. Egun batean, soziedadean afaltzen ari ginela, ez genuela zuzendaririk aurkitu esan nien emazteari eta alabari. Alabak esan zidan ez nintzela gaizki moldatuko, eta emazteak, berriz, nahi nuena egiteko. Halaxe egin nuen; nahi nuena. Hasieran, Pedrok lagundu zidan entseatzen-eta. Orain, autoan musika jarrita entseatzen dut, teknikari komertziala naizelako eta kilometro asko egiten ditudalako".
Illarramendik dioenez, 50 urte "ez da marka makala". Urte horietan guztietan danborradak hainbat oroitzapen iltzaturik utzi dizkie taldeko bi kideei. Hala gogoratu du Iriartek: "Zuzendari atera nintzen lehen urtea dut gogoan. Ez zuzendari atera nintzelako soilik; egoera politikoa ere izugarria zen. Inaxio Uria hil zuten aurreko abenduan eta... Egia esan, ordurako erabakita nuen alaba danborra jotzen hasten zenean utzi egingo nuela, baina berriz ere ilusioa daukat, eta gustura ateratzen naiz". Illarramendik, berriz, "nobedade" bat ekarri du gogora: "Urte batean, udalak kalean megafonia jartzea erabaki zuen, eta hura oso erabaki garrantzitsua izan zen. Izan ere, ordura arte, sei-zazpi banda ateratzen ziren danborradan, gehiago ezin ziren ekarri".
Alkartasuna taldea "osasuntsu" ikusten dute bai Illarramendik eta bai Iriartek. "Gazte asko ari da taldean sartzen; gure alabak-eta ateratzen dira danborra jotzen. Urteek aurrera egin ahala, emakumeen taldea izango da Alkartasuna", dio Iriartek.
Enparan kaleko elkartetik
Zilarrezko ezteiak egingo dituzte Sanjuandegi eta Zokoa taldeek aurten. Zokoa taldea izen bereko Enparan kaleko elkartetik sortu zen, 1992an. Jabier Etxaniz Kinttela-k (Azpeitia, 1959) eta Jesus Lopetegik (Azpeitia, 1958) taldearen sorreran hartu zuten parte. "Txalintxo taldearekin ateratzen nintzen. Orduan plazan talde gehiagorentzat tokirik ez zela-eta halako zurrumurruak izaten ziren, baina Zokoan proposatu nuen taldea sortzea. Soziedadeko bazkide nintzen ordurako, eta Azpeitiko Udaleko zinegotzi ere bai. Probatzea pentsatu genuen", dio Kinttelak. Gauzak horrela, soziedadeko kideen baietzarekin joan ziren udaletxera, eta toki faltaren kontua atera bazen ere, baiezkoa eman zien Kepa Ibarzabal zinegotziak: "Guk atera behar genuen zurrumurrua zabaldu zen kalean, eta Sanjuandegikoak ere udalera jo zuten eurek ere atera nahi zutela esanez".
Festetako zinegotziaren baiezkoa zutenez, jantziak eta txapelak enkargatu zizkioten Donostiako jostun bati. "Sukaldari edo soldadu trajea egitea aurreikusten genuen, eta egun ditugun britainiar erregimenaren traje militarrak aukeratu genituen. 60 mila pezeta [360 euro] gastatu genituen kide bakoitzak". Danborradan ateratzeko, baina, danborrak behar, eta larruzkoak eskatu zituzten, Kinttelak dioenez: "Guk eskatuta geneuzkan danborrak, baina, egun batean, Sanjuandegikoak etorri zitzaizkigun esanez talde bakoitzari larrua edo txapa tokatzen zitzaion erabaki behar genuela. Ibarzabalekin leon-kastillo egin genuen, eta larrua tokatu zitzaigun. Eskerrak, bestela Sanjuandegikoei saldu edo auskalo zer egin beharko genuen eskatutako danborrekin".
Urtebeterako dena prest zuten, eta, lehen aldi hartan, Zokoarekin 40-44 lagun atera ziren. Egun, bazkide berriekin-eta, 50 lagun dira. Lopetegik dioenez, "taldearen arima" da Kinttela: "Danborradako gauza guztiez bera arduratzen da. Sortu berak egin zuen, eta hemen jarraitzen du lanean".
Urte hauetan guztietan pasadizo bat baino gehiago izan dute elkartean, eta horietako batez akordatu da Kinttela: "San Sebastian bezpera batean, hamar kilo angula eskatu genizkion Fernando Villegas zenari. Jan genituen, pasatu zen bezpera, egunak ere bai, eta Villegasekin egin nuen topo kalean. Angulak zer moduzkoak zeuden galdetu zidan, eta 'oso onak', erantzun nion. Hala esan zidan hark: 'Egongo ez hituan ba ederrak, oraindik pagatu gabe dituzue eta!'. Hainbeste kontu buruan, ordaintzea ahaztu zitzaigun".
Kinttelak bere burua saltserotzat dauka, eta danborradan irteteari "ezergatik ere" ez liokeela utziko dio. Lopetegiren arabera, "azpeitiartasuna" barruraino sartuta duten pertsona horietakoa da Kinttela: "Athleticzaleak sutsuak diren bezala, badira azpeitiartasuna bihotzean txertatua daukatenak. Ni ez naiz hain sutsua, baina gustatzen zait saltsa. Dena den, semeari lasai uzten diot trajea. Baina badira espezimen arraro batzuk, neolitikotik zuzenean etorriak...". Lopetegiren aburuz, "gaztetan ilusio handiagoa izaten da bizitzeko, ezagutzeko eta probatzeko", baina hori pasatu egiten da: "Orain, erosotasuna bilatzen dugu; nahiago dut soziedadean lasai egon, eta danborrada pasatzen ikusi".
25 urteotan taldea asko aldatu da: "Gazteak ginen, eta seme-alaba txikiak genituen. Haiek hazi egin dira, eta guk adinean aurrera egin dugu. Seme-alabak amorratzen daude danborradan ateratzeko, eta aldaketa handiena hori izan da. Gazte asko ateratzen da, eta asko emakumeak dira".
Azkenean. Iritsi da 2016a. Horrenbeste itxarondako unea, batzuentzat. "Donostiaren urtea", deitu dio Eneko Goia alkateak. Donostia Europako kultur hiriburu izango den urtea behintzat izango da. Bi aste barru ekingo dio agintaldiari, San Sebastian egun...
![[Donostia 2016] Goia: “Donostiarrek ulertu dute hiriarentzat erakusleiho bat dela”](https://gipuzkoa.hitza.eus/wp-content/uploads/ENEKO_GOIA.jpg "ENEKO_GOIA")
Hiriburutza proiektuak ezagutu duen hirugarren alkatea da Eneko Goia jeltzalea (Donostia, 1971). Iazko ekainaren 13an izendatu zuten alkate, eta, horrenbestez, baita Donostia 2016 Fundazioaren patronatuko presidente ere. Iritsi da 2016a. Dena prest ku...
